Week 6

16 maart t/m 22 maart 2015

Maandag

Deze week stond ik bij het Hockey in de kooi. De lessen gaan steeds beter en ze luisteren ook steeds beter naar ons. Tussen de middag bij het eten was het vechten. Alle kindjes willen na het weekend zo graag eten hebben maar ze moeten wachten tot ze aan de beurt zijn. Ons hokje zit bij de keuken en alle kindjes zien we dus langs ons heel duwen. Vandaag heb ik geholpen met het uitdelen van het eten. Voelt toch fijn om ze eten te kunnen geven op de school.

Omdat we met onze eigen auto waren hoeven we niet meer op busjes te wachten, stiekem is dit toch ook wel heel fijn.

Dinsdag zijn we na onze stagedag gestart met buitenschoolse activiteiten voor Froucke haar project. We wisten nog helemaal niet hoeveel kinderen hierop af zouden komen en waren dus reuze benieuwd. Een stukje van de school af ligt een groot rugby veld. Dit veld gebruiken we voor deze activiteiten, de kinderen zijn vrij om mee te doen en al snel druppelde het veld vol met kinderen. Deze week hebben we estafetten en voetbal aangeboden. Estafette is echt een succes hier op de school. Iedereen vind het leuk! We zien nu niet alleen kindjes in schooluniformpjes maar ook kinderen met gewone kleren. Waarschijnlijk zijn ze even langs huis gegaan en toen weer terug gekomen. Na iets meer dan een uur zijn we gestopt en ging iedereen weer het township in.

Wij besloten die middag eens een afslag te nemen voor het dorp, even kijken waar die weg heen gaat. We kwamen bij het Lombordini Game Park. Een game park is een natuurreservaat waar je met je eigen auto gratis door heen kan rijden omdat het gewoon de doorgaande weg is. Al snel zagen we de buffels ! Tof weer ééntje van de big five! Verder op stond een man foto’s te maken. We reden door en zagen dat daar ook de neushoorn liep. De man was gestopt omdat wij foto’s maakten en wij op onze beurt weer omdat hij de neushoorn zag. Na nog wat Zebra’s en giraffen in de verte zijn we weer terug gereden naar huis. Thuis zijn we direct gaan eten en ben ik optijd naar bed gegaan omdat ik toch niet helemaal fit was.

Woensdag gingen we spelletjes spelen met de kleuters, de kleuters blijf ik toch echt super lief vinden. We deden zakdoekje leggen, monkey see, monkey do, Treintje met machinist en ze mochten kunstjes laten zien. Fantastisch, de kids doen super leuk mee en ze doen je echt overal in na. Froucke zei ‘’hehe’’ al die kinderen zeggen ‘’hehe’’. Je gaat door je haar en lacht wat, de kinderen gaan door hun haar en lachen wat. Het is soms hilarisch om te zien. Ze lopen je ook overal achter na, loop ik even naar mijn tas, heb ik 20 kinderen achter mij mee lopen. Ze verstaan geen engels en begrijpen ons dus soms gewoon ook niet.

De leraren hadden vandaag een bijeenkomst in PE. Geen probleem zou je denken maar alle kinderen zitten op dat moment gewoon zonder leraar in de klas. Het gevolg was dat wij op een gegeven moment veel meer kinderen aan het lesgeven waren op het veld. En de kinderen hier zijn mega moeilijk uit elkaar te halen. Het ging in principe gewoon prima, maar je wordt er wel wat moe van, sommigen doen gewoon leuk mee, maar andere zijn op dat moment alleen maar aan het klieren.
Smiddags reden we via Oysterbay terug. De weg naar Oysterbay is net als vele wegen hier mega slecht. Er zitten allerlei gaten in de grond en super veel hobbels. Ons autootje heeft het gelukkig overleefd. We zagen een bordje waarom stond dat er een dam zou zijn. Leuk! Die kant gaan we op, halverwege merkte Froucke op dat de benzinetank toch aardig leeg aan het raken is. We keren om en hopen dat er in Oysterbay een tankstation is. Helaas was dit niet het geval. Wel waren er mega mooie en grote duinen. Je kan hier vrij zandboarden maar er was geen verhuur helaas.

We hebben even over de prachtige duinen gelopen en vervolgden daarna onze weg naar huis. De weg naar St Francis Bay was een stuk beter. Minder gaten en minder zand. We zagen vanaf de verte al heel veel rook en daar aangekomen bleek dat de heide voor een deel in de fik stond. Het is hier vandaag ook erg warm geweest. Het was een klein brandje en er werd ook niet heel veel aan gedaan.

De tank raakte steeds leger en leger maar we hebben het gelukkig gehaald. Tanken is hier helemaal niet duur, omgerekend betaal je ongeveer 80 cent per liter. Je hoeft hier nooit zelf te tanken. Ze hebben hier overal baantjes gecreëerd en ook bij het tankstation. Je geeft je sleutel, zegt wat er in moet, en je wordt geholpen.
Baantjes creëren ze hier veel:

• Er werken hier altijd wel minimaal 5 mensen in een winkel (ook al is het extreem rustig)

• Er staat altijd iemand bij de weegschaal voor de groente in de winkel

• Er zijn soms aparte mensen die spullen in tassen doen.

• Bij de Ingang/uitgang van een winkel staat iemand om je (al gekochte) plastictasjes dicht te plakken en bij vertrek te controleren of dat wat je hebt gekocht ook daadwerkelijk in je (pas gekregen) plastictas zit. (zelfs als de uitgang náást de kassa staat)

  De mensen in de supermarkt spreken Afrikaans en we kunnen dus gewoon Nederlands praten. Hartstikke gezellig om af en toe even te kletsen en ze raken hier toch wel wat nieuwsgierig naar wat we hier nu precies doen.

  Donderdag hebben we activiteiten gepland en geboekt voor het weekend. Vrijdag vertrokken we vroeg richting The Crags voor een dagje uit. De grote weg (N2) is hartstikke goed te berijden en er is een prachtige natuur hier in Zuid Afrika. Het links rijden is al helemaal gewend, ik moet straks gewoon weer wennen om rechts te rijden. De wegen hier zijn allemaal tweebaanswegen. Wanneer iemand dan ook wil inhalen gaat de voorste auto links gedeeltelijk op de vluchtstrook rijden zodat je alle ruimte hebt om in te halen. Heb je ingehaald knipper je even met je alarmlichten om te bedanken, twee keer groot licht is de reactie ‘alsjeblieft’. Ook heb je hier het verkeersbord ‘’pas op, lopende mensen’’ midden op de snelweg. En dat is ook iets waar je voor moet oppassen, mensen lopen hier overal langs de weg. Zoals je begrijpt rijden we ook niet graag ’s nachts want je ziet de mensen gewoon niet en dan heb ik het nog niet eens over de auto’s zonder licht (er staan dan ook heel veel kruisjes aan de kant van de wegen).

  Daarnaast zijn ze hier aan 1 kant van de weg bezig met de weg. Eerst mag de ene kant rijden, vervolgens de andere kant. Wachttijd: soms wel 20 min.
  Aangekomen in The Crags gingen we naar Monkeyland. Een park waar 11 soorten monkey’s zitten en 1 apen. Jazeker, ik wist het niet, maar je hebt 11 soorten Monky’s waarvan de Bobbejaan de grootste is (deze zien wij vaak op de wegen)en 5 soorten apen waaronder de gorilla en de chimpansee. Monkey’s en apen zijn dus niet gelijk en leven ook nooit samen, het is bijzonder dat in het paar 1 aap leeft (naam even vergeten). We liepen met een gids die alle ins en outs van de monkey’s heeft verteld. In het park zijn we ook over de langste hangbrug gelopen. Je moest je bril afzetten omdat de monkey’s deze afpakken. Deze beesten zijn super slim, ze weten namelijk dat de mens die brug nodig heeft en er niet van af kan, pakken ze iets af, kan de mens het niet terug pakken omdat het niet kan slingeren in de bomen, fantastisch dat zo denken toch? Opeens voelde ik het, op mijn hoofd, ik keek op de linkerkant van mijn shirt en zag poep. Gadverdamme, apenpoep, op mijn shirt, gelukkig was er een lieve Duitse vrouw in de groep die wel vochtige doekjes had. Ach, brengt geluk hoorde ik.

  Naast het park zit nog een opvang voor speciale apen, de gids had tijd over en nam ons 2 hier nog even mee heen. Hier zitten apen die gehandicapt zijn, oud zijn maar ook apen met overgewicht. Deze kunnen niet in het andere park omdat ze daar als ‘zwak’ worden gezien en het niet kunnen overleven.

  Na de apen gingen we door naar de vogels. Het vogelpark Birds of Eden was naast Monkeyland. De vogels waren mooi maar de natuur om door heen te lopen was 10 keer zo mooi! We mochten hier zonder gids lopen en konden genieten van de omgeving. Tot ineens, je raadt het al, poep nummer 2. Een vogel vond het nodig om op de rechterkant van mijn shirt te poepen. Gelukkig had in nog geen tijd gehad voor een nieuw shirtje want ik liep nu met 2 poepvlekken op mijn shirt. Helaas geen vochtige doekjes maar blaadjes dit keer. Terug bij het begin liepen we nog even door het winkeltje, wat een leuke souvenirs hadden ze hier. We keken op het bonnetje en zagen lollipop poppetjes staan. We vroegen aan de 2 vrouwen achter de balie waarom ze zo heten, de vraag was blijkbaar heel grappig want geen van beide kwam meer bij van het lachen. De vrouwen hadden mega humor met elkaar en wij konden er ook wel om lachen.

  Om 14 uur hadden we een afspraak bij de olifanten. We waren veel te vroeg en moesten nog even wachten. Er kwam net een groep meiden terug, uiteindelijk vroegen we even waar ze weg kwamen. Amerika, Denemarken, Zweden en jawel Nederland. Ze studeerde docent engels aan het NHL in Leeuwarden en was hier voor 4 weken. Ja dat is dan wel kort, wij zijn hier nu bijna 6 weken en ik zou echt niet naar huis willen, er is nog zoveel te zien.

  Olifanten rijden was tof! Ik had dit al in India gedaan maar het blijven mega toffe beesten.

  Na de olifanten zijn we nog naar Jukani geweest, een wildpark. We kregen weer een gids en zaten in een groep met 6 oude mensen uit Canada, die waren hier op vakantie en gingen heel Zuid Afrika door. Leuk om even met mensen de praten over van alles en nog wat. In dit park waren veel wilde dieren. Tijgers, leeuwen, hyena’s, wilde honden, Lynxen, en ook de luipaard. De luipaard laat helaas zichzelf nooit zien. Zeker niet duidelijk, dat hebben we gemerkt. Maar de gids merkte op dat ze hem wel eens kon zien liggen bij 2 boven. Verstopt in het gras. Froucke heeft een foto gemaakt en JA! RAAK! Hij staat erop. Wauw, we zijn de enige van de groep en ook de mensen bij de receptie waren aangenaam verrast dat we heb erop hebben gekregen. En daarmee is meteen de big5 compleet! Tof:)

  Na bijna 2 gezellig uurtjes in het park was het alweer 17 uur.

  Ondanks dat iedereen hier alles ‘dichtbij’ vindt. Vinden ze het raar dat we weer naar huis rijden, dit is 1,5 uur. Maar een volle tank is ongeveer net zo duur als 1 overnachting, en thuis slapen is wel fijn.

  Zaterdag zijn we weer terug gegaan naar The Crags. Dit keer voor Canyoning. Canyoning is abseilen, zwemmen, tokkelen, en springen, en dat allemaal tussen de rotsen! Jeetje wat was dit gaaf. We kwamen aan en werden al meteen leuk onthaald. Onze instructeurs stelde voor dat zij voor 1 dag maar ons vriendje moesten zijn. Vooruit. We hadden en leuke groep met 4 Spanjaarden en 4 Britten waarvan er 2 in Kaapstad woonde en de broer kwam daar met zijn vriendin op bezoek. Één van de Spanjaarden had een gopro bij zich en de foto’s + filmpjes zou hij ons nog sturen. De toch was super leuk, we hebben van een rots van bijna 5 meter de diepte in gesprongen, wat een gaaf gevoel is dat! Verder was de tocht heel tof!

  We hadden betaald voor de 2 uur tocht en de rest van de groep deed de 4 uur tocht. We vroegen een aantal keer de tijd maar met een ‘’ je hebt vakantie’’ was dat snel weggevaagd. Gevolg was dus dat we ook 4 uur deden. Bij terugkomst werd gezegd dat wij hadden moeten zeggen dat we maar 2 uur hadden. Pardon? Zo werkt dat niet bij ons, wij moeten dat aangeven? Na een gesprek met de eigenaar van het bedrijf die ons volledig begreep hebben we niet meer hoeven bijbetalen.

  Op de terugweg zijn we even gestopt bij de Bloukrans brug. Hier is de hoogste bungee jump van de wereld! Toch wel echt heel tof. Maar met mijn geweldige medische achtergrond ga ik de gok niet wagen. En stiekem baal ik hier ook enorm van. Maar goed.. Je kan ook over de brug lopen dus dat ga ik sowieso even doen.

  Terug thuis gingen we eten bij Fried en Marian. De laatste avond samen eten want Fried en Marian gaan na een weekje in hun huis in Kaapstad weer terug naar Nederland. De tijd gaat mega snel.

  Zondag hebben we de grote schoonmaak in het huis gedaan. Verder hebben we rustig aan gedaan en vooral veel met school bezig geweest.

  Morgen gaan we alweer week 7 in! Het gaat allemaal zo zo snel, maar nog steeds erg genieten hier!

  Liefs,,