Week 8 & 9

1 april t/m 13 april 2015

Sorry alvast, dit gaat misschien een wat langere blog worden dan je bent gewend. Tja vakantie, veel avontuur.

Donderdag gingen we Sandboarden in Jeffreysbay. Omdat onze Wintersport er voor ons beide niet in zat en dat we, ondanks alles, daar stiekem wel heel erg van baalden, besloten we te gaan sandboarden. Heerlijk, toch weer even op een board staan en naar beneden sjoefen. Het was heerlijk even.

Vrijdag vertrokken we dan aan ons vakantieavontuur richting Drakensberg. Ons autootje rijdt niet harder dan 80-100 km/h. (vooruit, bergop rijden we 40-60 km/h, hahaha) en helaas haalden we de backbackers bij Drakensberg niet in één dag. We hebben een tussenstop gemaakt in een backbackers in Mthatha. Jazeker HAKUNA MATHATAAAAA. Onze eerste backpackers. We zijn de eerste avond lekker uiteten geweest en de ober dacht, net als vele, dat we zusjes waren. We gaan hier altijd heerlijk op in en iedereen geloofd ons. In de backpackers ontmoete we Louisa. Louisa komt uit Duitsland en studeert aan Stenden in Leeuwarden. Stenden heeft een school in Port Alfred waar studenten in het buiteland kunnen studeren. Haar ouders waren op visite in Zuid Afrika en ze gingen met z’n allen even reizen. Na een tijdje kwamen we erachter dat ze ook naar dezelfde backpackers gaan bij Drakensberg.

Zaterdag zijn we vroeg vertrokken vanuit Mthatha. Onze eerste stop was bij de Tsjika waterval. Dit is de grootste waterval van Zuid Afrika met een hoogte van ongeveer 50 meter. De weg ernaar toe was hobbelig, vol gaten en grevel. Het was al een avontuur om er te komen. De waterval was prachtig! Na de waterval vervolgde we onze weg. De wegen hier zitten trouwens sowieso vol met gaten, het soms echt een spelletje op de weg om deze te ontwijken en het zijn allemaal 2 baan wegen. Ik zal proberen de foto er goed bij te zetten waar de gaten echt goed te zien zijn. Daarnaast lopen mensen hier overal gewoon op straat. Ook op de grote (snel)wegen. Je kan je ogen echt niet 2 seconden van de weg halen om even van de omgeving te genieten, je zit zo met je hoofd tegen het plafond. Het had bijna de hele dag geregend maar we kwamen met droog weer en zon aan bij de Sani Lodge. Door een tip van Marieke hebben we deze backpackers uitgezocht. En een goede keuze! Hij ligt aan de Sani pass, de route naar Lesotho. We hebben gekookt en ’s avonds nog even gepraat met mensen die daar ook zaten. Het is hier redelijk optijd op bed, en er weer vroeg af.

Zondag werden we wakker en merkten we dat de paashaas was langs geweest. Wat lief. Na paaseieren zoeken in het gras zijn we met een gids naar Lesotho gereden over de Sani pass. We waren de enige die de tour die dag gingen doen. Na 2 dagen regen ging vandaag de zon weer schijnen, wat een geluk! We gingen met een 4x4 Jeep de berg op. Al snel kwamen we op een grevel weg. Onze tourgids Matthew vertelde dat ze hier een geasfalteerde weg willen neerleggen. Maar de zandweg is juist goed. Met asfalt ga je harder rijden en komen er meer onervaren bestuurders en waarschijnlijk ook ongelukken. Hij vertelde dat er nog nooit een autobestuurder was overleden op de Sani Pass.
De weg was prachtig! Wat een uitzicht hadden we. En Matthew wist over vanalles wel wat te vertellen. Lesotho heeft het hoogste laagste punt van de wereld. Het laagste punt van het land hier is 1400 meter. Nergens in de wereld is dat het laagste punt van een land. Lesotho heeft ook het hoogste punt van het zuiden van Afrika. Dit punt ligt op ± 3400 meter. Het land is ongeveer zo groot als België en heeft 1.8 miljoen inwoners. 75% van het land zijn bergen, en hier woont 25% van de inwoners. Nogmaals, de omgeving en de Sani Pass was prachtig, wat een uitzicht!
We kwamen aan bij de eerste boardercross. Paspoort afgeven en weer een nieuwe stempels erbij. We hebben nog gevraagd of ze hier misschien tips hebben voor ons visum (genoeg drama daarover, 15 mei hebben we een afspraak, eerder kon niet, maar 11 mei verloopt ons visum,) helaas konden ze ons hier niet helpen. Na nog een aantal scherpe en steile bochten kwamen aan bij de tweede boardercross, weer een stempel. En we zijn gearriveerd in Lesotho! Wauw, nadat je de berg over bent komt je gewoon in een hele andere wereld. Allereerst gingen we een caravan in en hier kregen we vetkoek. Vetkoek is eigenlijk gewoon een oliebol, en heel lekker. We vervolgede ons weg een stuk Lesotho in. Matthew komt hier vaak en kent de taal en een aantal mensen. We kwamen langs een groep meiden en twee hebben we een lift gegeven naar een paar huisjes verder op. Wij zijn doorgereden voor een lunch boven op de berg. Dit punt lag boven de 3000 meter en dat begin je toch wel te merken met je ademhaling en hartslag. Ik ben het wel gewend om in de bergen te zijn maar 3000 meter had ik nog niet gehad. Het waaide nogal en we hebben onze lunch in de auto opgegeten. We zijn nog even uit de auto geweest om een stukje te lopen en het hoogste punt te bewonderen.

Mensen wonen hier in ronde huisjes van steen en stro. Deze huisje worden gebouwd in 2 tot 3 dagen. Soms wonen er wel 5 mensen in een klein huisje. De basisschool is hier gratis. Een jongen is hier van z’n 10^de tot ongeveer 16^de een herder. Hij past op de schapen en paarden, dat is veel waard. Wanneer je wilt trouwen kost het voor de man 9 tot 11 koeien. (een koe kost ongeveer 9000Rand)

Na een tussenstop in de hoogste pub van Afrika zijn we terug gereden naar de backpackers. Rond 17.30 kwamen we aan en zijn we gaan koken. Louisa had vandaag een hike gedaan met haar ouders en ons leek dat ook wel wat.

We hebben besloten vroeg op te staan voor de hike en daarna door te rijden.

Maandag zijn we vroeg vertrokken voor onze hike. We kregen een permit om in het gebied te lopen en een kaart van de omgeving met hoogtes van het gebied. We wisten dat er een afslag zou zijn die moeilijk aangegeven stond dus we letten extra goed op. Niet goed genoeg, want na een tijd zaten we toch echt verkeerd. Terug gelopen en vanaf deze kant was de afslag ineens heel duidelijk. We waren ondertussen 2 uur verder en vervolgende onze weg naar een waterval. Aangekomen bij de waterval lag er een heerlijke ‘’pool’’ waar we snel even zijn ingesprongen. Blijft een mooie omgeving hier! Op de terug weg schrok ik op van een bewegend beest op de plek waar ik mijn voet wilde neerzetten. Een slang snelde weg het gras in. Zijn lichaam boven het gras uit en hij hield ons in de gaten vanuit zijn positie. We hadden op onze kaart gelezen dat er 2 giftige slangen in het gebied zijn. Na de omschrijving te hebben gelezen waren we het er over eens dat deze erbij hoorde, de Rinkhals slag. We vervolgde onze weg en kwamen nog 2 (onschuldige) slangen tegen. Na bijna 4,5 uur waren we weer terug bij de backpackers. We hebben ons gemeld bij de receptie en meteen de slang laten zien op de foto en het bleek inderdaad de giftige slang te zijn. Tof, het was ook wel echt een gaaf beest om te zien, weer eens iets anders dan een klein slangetje.

We hebben onze weg vervolgd richting Durban! Onze volgende stop. Dit keer reden we een stukje tolweg. Dit zijn vaak vierbaans wegen en zien er goed onderhouden uit. Rond 16 uur kwamen we (in de regen) aan bij de backpackers in Durban. Onze auto konden we achter een gesloten hek in een garage parkeren. Dat was toch wel een fijn idee aangezien we midden in het centrum zitten. We hebben snel even boodschappen gedaan en zijn gaan koken. Deze backpackers is groot en ziet er mooi uit. We hebben een kamer waar 5 mensen slapen. Froucke ontmoete nog een bekende hier, hoe toevallig! In zo’n mega groot land met mega veel backpackers. Daarnaast nog even gezellig gekletst met andere Nederlandse en Duitse meisjes. Je ontmoet wel super veel mensen als je aan het reizen bent. We zijn naar bed gegaan maar werden om 4 uur ’s nachts wakker gemaakt door onze lieve kamergenootjes die na een avondje stappen ook naar bed gingen. Hop het licht aan, hop keihard schreeuwen. Toen we na 5 minuten toch even netjes vroegen of ze het licht uit konden doen en wat zachter konden praten begrepen ze ons niet. We moesten niet zo egoïstisch doen, want zij mochten zelf weten hoelaat en op wat voor manier ze naar bed gingen. Ze zaten naakt op bed nog wat te drinken en bleven luid praten. We deden wedstrijdje over licht aan & licht uit, wij wonnen. Uiteindelijk heeft dit feestje zo’n half uur geduurd en waren wij inmiddels klaarwakker.

Dinsdag in tegenstelling tot onze lieve vrienden van vannacht hebben wij vroeg en stil de slaapkamer verlaten om op stadstour te gaan.
We kochten een kaartje voor de bus en reden de stad door. Hier in Durban hebben ze 3 kleuren lijnen. Je kan een dagkaart kopen voor R16 (€1,23). Met deze kaart kun je op elke lijn reizen en in en uit stappen wanneer en waar je wilt. We gingen eerst naar het WK stadion. Belachelijk eigen dat hier een stadion wordt gebouwd met restaurantjes voor miljoenen en dat het nu eigenlijk niet meer gebruikt wordt. Tja alles voor het WK. Ik wilde de big swing gaan doen maar dat kan pas morgen. (wordt vervolgd).

We zijn vanaf daar doorgegaan naar de Victoria Market. Een gezellig binnen markt met allerlei kraampjes en kruiden. De blikken, de drukte op straat, het Indische, even voelde ik me weer in India. En we hebben Bunny Chow gegeten. We zagen het al bij een aantal backpackers in het boekje staan maar hadden nog geen idee wat het was. Bunny Chow is een uitgehold wit brood met pittige kip erin. Heerlijk was het!
We werden op straat al aangesproken dat we voorzichtig moesten zijn met onze tassen. We zagen al helemaal geen blanken op straat en we besloten weer de bus te pakken.
We zijn gestopt bij Ushaka Sea World, een soort Dolfinarium. Op weg naar de ingang kwamen we langs winkeltjes, en ineens hoorde we Afrikaanse muziek. Er kwam een lange stoet voorbij met een band en dansende mensen. Het was gaaf om te zien en ik had meteen een dikke glimlach op mijn gezicht.

In Sea World zijn we eerst naar het haaien voeren geweest. Maar snel door, want om 16 uur begon de dolfijnenshow, en ja, die wilden Froucke en Marianne natuurlijk niet missen. We voelde ons weer even helemaal kind en genoten van de lieve dolfijnen. Na de show zijn we door een groot aquarium gelopen met mega veel vissen. Wauw wat heeft de zee mooie vissen. In de zaal was ook een Finding Nemo aquarium. Hierin zwommen veel vissen uit de film, super grappig!

Rond 17 uur hebben we het park verlaten en zijn we naar een nieuwe backpackers gereden. Dit keer iets boven Durban. We waren de enige in de Dorm (grote slaapzaal) en konden ons klaarmaken voor een rustige nachtrust. De zaal waarin wij sliepen was in een typische ronde Zulu hut.

Woensdag

We zijn rond 8.45 weer vertrokken naar het Moses Mabhida stadion. Hier is de the Guinness World Record’s hoogste en langste swing! Wahooo!

Na een diepe teleurstelling maar (al zeg ik het zelf) wijze besluit om de bungy jump aan mij voorbij te laten gaan vond ik dat nog wel kon. Je zit immers vast om je buik en rug en niet om je voeten, scheelt een klap toch? ;).

Nek or back disorder? No.

Getekend, en gaan. Na alle materialen om te hebben gedaan en de bijna 500 traptreden omhoog te hebben gelopen was ik aan de beurt op te springen.
Het was ongeveer 120 meter hoog en toen ik op het randje ging staan kreeg ik toch wel even kriebels. Gelukkig houdt ik van een avontuur en sprong ik uiteindelijk de diepte in. Helaas, ik moest zelf springen en werd niet geduwd, gaat toch beetje tegen je gevoel in om te springen. Maar wauw wat was dat gaaf, op een gegeven moment wordt je opgevangen door touw en weet je weer dat je ‘veilig’ hangt. En de klap? Ik heb nergens last van gehad! Wat een ervaring, dit had ik niet willen missen. En ik heb nog een mooi officieel certificaat. Kijk daar doe je het voor.

We zijn in de auto gestapt en doorgereden naar onze volgende bestemming, Port St Johns.

We waren hier letterlijk met 4 anderen en het was dus niet heel erg gezellig. We zijn lekker op bed gaan liggen en hebben heerlijk geslapen.

Donderdag zijn we op een tip naar een grot gereden. Aangekomen wij de grot werden we onthaald door een jongentje van ongeveer 10 jaar (onze tourguide) en de bewoners van een aantal huisjes die daar woonden. Eerst moesten we in een gaat gaan ruiken. Jeetje, wat een stank kwam daar uit. Er zitten daar gassen in die , volgens hen, je lichaam reinigen van binnen. Na de gassen werden we in de grot geleid. Hier kregen we door onze tourguide modder op ons gezicht gesmeerd. Eenmaal buiten gaf de vrouw ons stippen met een andere zwarte modder. We zagen er prachtig uit. De modder is goed voor je huid en begon al hard te worden. We liepen de berg op en kwamen aan bij een waterbron met roze, zwavel geurend water. Er waren hier vrouwen zich aan het wassen en ook wij moesten ons gezicht reinigen. Het was leuk om even in de cultuur van hier te kruipen. De plek is niet toeristisch en we waren ook de enige blanken hier. We hebben de mensen bedankt met geld en een zak chips. Daarna snel doorgereden naar Hogsback. Het was iets verder dan we dachten en we kwamen rond 18 uur aan. Geen probleem, maar we het boven op een berg en om 18.00 is het hier pikkedonker. We hadden geen zin om te koken en gelukkig konden we hier onze eigen pizza samenstelling. Heerlijk!

Vrijdag konden we met licht de omgeving even bekijken en we hebben in een bad op een bergcliff gezeten. Gelukkig hadden anderen het hout al om 6 uur aangestoken. Het water wordt door een ketel verwarmd en kan dan het bad in. Wat een mooi uitzicht hadden we! Na het bad hebben we een korte hike gedaan richting de oudste boom van Zuid Afrika, prachtig. We wilden nog doorlopen naar de waterval maar dit zou 6 uur duren. Na 2 uur waren we terug en zijn we nog met de auto naar de Madonna waterval gereden. Na de waterval zijn we door gereden naar Port Elizabeth. We hadden namelijk op de radio gehoord dat zaterdagmiddag hier een Neonrun zou plaatsvinden. We kwamen (weer) in het donker aan en hebben snel boodschappen gedaan voor het eten. Ook hier was het weer erg rustig. Wij waren wederom weer de enige op de slaapzaal wat stiekem wel heel fijn is.

Zaterdag gingen we op onderzoek uit over de Neonrun. We kwamen erachter dat deze pas om 19.30 zou plaatsvinden. Omdat wij echt naar huis moesten en je hier echt niet snachts kan rijden (geen lantaarnpalen, veel auto’s zonder licht en lopende mensen langs de weg) besloten we deze aan ons voorbij te laten gaan. Het bleek ook net iets anders te zijn dan een colourrun. We hebben een wandeltour door de stad gedaan en hebben toen de auto gepakt naar het Nelson Mandela stadion. We willen namelijk nog eens naar een rugby wedstrijd! En ja hoor, we hebben kaartjes. 25 april gaan wij naar een rugby wedstrijd. Rugby is blijkbaar dé sport van Zuid Afrika. Het kaart koste overigens 30 Rand (€2,30).

We zijn vanaf Port Elizabeth naar huis gereden en even helemaal niets gedaan, ook fijn.

Zondag hadden we, na heerlijk te hebben uitgeslapen en lekkere luie dag met schoolwerkzaamheden. Want ook dat moet helaas nog steeds gebeuren. Mijn project heb ik inmiddels gedraaid en dat verslag kan ik dus helemaal goed uittypen. Onderzoek ga ik nu echt hard aanwerken. Volgende week starten de scholen weer. Wij zullen gaan lesgeven van dinsdag t/m donderdag. Dit keer aan de andere helft van de school.

Maandag zijn we vroeg vertrokken naar Port Elizabeth. Weer ? jazeker. We hebben de tip gekregen om toch even langs Home Affairs te gaan voor visum en niet de 15^de af te wachten. We wilden net de grote weg oprijden richting Humansdorp toen we 4 schoolmeisjes zagen staan. We hebben ze meegenomen en weer afgezet in Humansdorp, zo’n 20 km verder op. Vrolijke meiden en ze waren erg blij dat we hen meenamen. We zijn ook nog even langs het politiebureau geweest voor de vordering van Froucke haar case. We hebben de rechercheur gesproken die op onze zaak zit maar die wist even van niets. Hij zou er achteraan en we moesten vanmiddag maar even terug komen.
Aangekomen in Port Elizabeth kon het visum drama beginnen.

Tot onze verbazing kwamen we zonder afspraak gewoon het gebouw binnen en mochten we in de rij gaan zitten. Eenmaal aan de beurt kwamen we er al snel achter dat we nog een aantal papieren moesten printen. Gelukkig was beneden een printshop en zijn we daar heen gaan. Met de papieren gingen we weer vol goede moed opnieuw in de rij. Helaas, we hebben iets vergeten in te vullen op het papier. Aanpassen en opnieuw printen terug zijn voor 11 uur Dat ging helaas niet zo makkelijk. We konden tot Februari 2016 geen afspraak maken. En zonder afspraak kun je geen papieren printen in het programma. Ik ben naar boven gegaan om het voor te leggen. Ik kreeg de baas te spreken en hij zou wel even kijken. Hij vertelde dat er in juni nog 2 weken open was. Ik ben naar beneden gegaan om het opnieuw te proberen en jazeker hij deed het ineens. Prima. Wij weer terug in de rij. Helaas, Ohw had ik niet verteld dat deze papieren er ook bij moesten, graag terug zijn voor 12 uur. Fijn, weer naar beneden. Ze zagen ons alweer aankomen. Het was inmiddels 13 uur en we werden geholpen. Mijn papieren waren in orde maar Froucke had 1 letter verkeerd over geschreven van haar paspoort. Ze mocht dit gaan verbeteren en moest voor 14 uur terug zijn. Ondertussen heb ik mijn vingerafdrukken afgegeven en een pasfoto gemaakt. Mijn aanvraag is in behandeling en ik krijg binnen 8 tot 10 weken bericht. Grote kans dat we dan al weer thuis zijn dus we moeten maar even zien. Froucke was inmiddels weer terug maar zag dat ze dit keer de datum verkeerd had getypt. Alles moet zo snel en we blijven aan het heen en weer vliegen. Dit keer mochten we niet terug komen en werd ons de toegang geweigerd. Serieus, wat een bedrijf. We zijn naar huis gekeerd en gaan het morgen weer opnieuw proberen. Wat een drama.

Op de terugweg zijn we terug gereden langs het politiebureau. Hij heeft het IMEI nummer nodig van de telefoon zodat hij hem kan opsporen. Maarja, vind die maar eens terug thuis. Ook vertelde hij dat er een rechtszaak is op 24 april en dat wij worden verwacht om te getuigen. Oke? Misschien komen we niet eens aan het woord vertelde hij ons, maar anders zou de man vrijuit lopen. We gaan kijken of daar aanwezig kunnen zijn maar blijft een beetje rare situatie allemaal.

Morgen beginnen we weer met lesgeven, nieuwe groepen, een nieuwe 5 weken. We zijn klaar voor het tweede deel!

Liefs