De laatste weken in St Francis

12 mei t/m 22 mei 2015

Even een tijdje niets van me laten horen. Druk bezig geweest met afronden stage en vooral met school.

De laatste les op de stage mochten de leerlingen kiezen tussen Voetbal en Netball. Dit verdeeld zich al snel in jongens en meiden.
Van grade 7 kregen we alleen de jongens mee. De meiden hadden namelijk seksuele voorlichting. Ze vonden het wel eens tijd worden want twee meiden van onze school zijn op dit moment zwanger. De laatste lessen zijn gegeven. Gek idee hoor.

Vrijdag kregen we een afscheidsfeestje / lunch van de docenten. In een lokaal kregen we eerlijk kip en kleine sandwich broodjes. De directeur en een docent hadden ook nog een afscheidswoordje voor ons. Het is fijn om te horen dat ze het fijn vonden om ons hier te hebben en dat ze ons zullen missen.

Vorige week kwamen we er ook achter dat de Rambling Rose dicht is. De Rambling is het lunchrestaurant waar wij de afgelopen weken vaak zaten voor de wifi. 25 mei gaan ze weer open. Dat is even balen, maar gelukkig doet hun wifi het nog gewoon. We zijn er maar gewoon gaan zitten. We kunnen de wifi namelijk goed gebruiken. We hebben daar afgelopen 2 weken vaak gezeten en soms tot 18.00 uur. Uploaden van filmpjes is tot op de dag van vandaag nog niet gelukt bij mij helaas. Wat een drama

Zaterdag wilde we gaan surfen maar aangekomen in Jeffreysbay waren de golven aardig hoog. We besloten zondag terug te komen.

Zondagochtend zijn we hier eerst naar de kerk geweest. Een Xhosa kerk. De hele dienst was in het Xhosa en we verstonden er dus helemaal niets van. Het was mega rustig, de dienst zou beginnen om 10 uur. Maar Afrika zou afrika niet zijn als we pas 10.30 langzaam aan begonnen. Mensen komen hier ook om 11.00 nog rustig binnen wandelen.. Wij mochten ook nog even een woordje doen. We hebben verteld wat we hier deden en dat we het land prachtig vinden. De man keek ons aan, ja we zijn klaar. Ik denk dat hij nog wat bemoedigende woorden had verwacht maar helaas.

Na de kerk zijn we doorgereden naar Jeffreysbay. Even weer 2 uur surfen. De man van de surfshop heeft ons echt mega veel korting gegeven. Voor 50Rand hebben we 2 uur een surfplan en wetsuit gekregen. De golven waren nog steeds wat hoog maar bij mij ging het in ieder geval beter dan de eerste keer. En ja ik heb zelfs nog een aantal keer (lang) gestaan.

Maandagmorgen zijn we eerst naar de Spar in Humansdorp gereden. We hadden namelijk 40 rozen besteld. Maar je raad het al. Ze hadden gebeld, maar de persoon die de bloemen elke dag levert kon geen rozen vinden. Maar in Jeffreysbay was een bloemenwinkel. Wij naar Jeffreysbay. En inderdaad daar waren wel rozen gelukkig. ’s Middags hebben we gedanst met de hele school. De muziekinstallatie bleek het toch niet te doen en dus gingen wij met een docent op pad om een nieuwe dvd speler te halen. Dat bleek nog niet zo makkelijk te gaan. We konden voor 1300 Rand wel een nieuwe kopen maar dat vonden wij net wat te veel geld. Wij wilden hem wel lenen voor 3 uur voor 300 Rand. Na wat heen en weer bieden kwamen we uit op 350 Rand. Prima. De man is meegegaan naar de school en heeft daar 3 uur gezeten, prima.
Een docent had een dansbattle geregeld. Nou echt, die kinderen kunnen dansen! Wauw. Voor de hele school staan ze gewoon te dansen, geen schaamte, heerlijk. En hier kunnen wij echt nog wel iets van leren in Nederland. Één meisje kon het ook gewoon echt goed. Pokerface op en dansen. Uiteindelijk was ze nog over met 2 jongens. Nou , die heeft ze even van het plein af gedanst. Hoe ze dat deed, geweldig.
Weer een poging tot uploaden gedaan, dit keer bij de school. Bij de school ? hoor ik u denken Jazeker, bij de school. Daar is namelijk wifi. Wifi? Jazeker, daar zijn we de laatste dag achter gekomen. Haha

We waren er tot een uur of 16.30. De principal is hier altijd tot 18 uur. We hebben even met hem gepraat over het schoolsysteem. De invloed van de overheid en hoe het in Nederland het er aan toe gaat. Het is allemaal maar verschillend hoor met Nederland

Dinsdag moesten we nog even langskomen om doei te zeggen tegen de principal. Hij heeft ons zijn kerk laten zien die hij aan het verbouwen is. Mooi om te zien hoe mensen hier mee bezig zijn. Daarna hebben we nog even een sportles gedaan met de allerkleinste, met grade R. Deze zitten in de kerk naast de school omdat er geen plek meer is in de school. Gelukkig worden er nieuwe gebouwen bij gebouwd (zijn ze nu al bijna 2 jaar mee bezig). We hebben elke docent een roos gegeven en zijn elke klas langs geweest om afscheid te nemen. Wauw toch echt het einde nu.

Nou niet helemaal. Dinsdag avond kregen we te horen dat we onze onderzoekspresentatie ook bij de opdrachtgever mogen houden. In ons geval in Zuid Afrika.
Woensdag hebben we nog de hele dag bij de (dichte) Rambling Rose gezeten om aan school te werken (jaja we zijn echt goed bezig) en donderdag hebben we ons onderzoek gepresenteerd voor een aantal docenten en de onderdirecteur van de school.

De laatste dagen hier in St Francis. Mijn projectverslag en onderzoek heb ik helemaal af kunnen krijgen. Ik heb het nu opgestuurd voor feedback. Nog één dagje aan werken tijdens het reizen en dan kan ik er niets meer aan doen. Het zou toch een mooie stunt zijn als ik afstudeer in juni.

Wij zijn gisteravond als laatste avond nog uit eten geweest bij de Christy Catch. Het restaurant waar we ook onze eerste avond heen zijn geweest.
En daar hadden we Michael als serveerder. Micheal leerde we kennen hier in de kroeg maar werkte tot vorig week nog bij de Barron, het burgerrestaurant hier.

Gek hoor dat we gewoon weg gaan. Nu ik dit post is het zaterdagochtend, hebben we onze spullen gepakt en zetten we onze blog online.

Ik heb geen idee wanneer ik weer tijd en mogelijkheid om een nieuwe blog te plaatsen maar dat komt vanzelf.

Wij vertreken met onze mooie Gele Jeep!
Ik ga genieten van mijn vakantie ! Nog meer zien van dit mooie land.

week 13 Familie op visiteee

Week 13

5 mei t/m 11 mei 2015

Deze week was rugby. Rugby is hier een grote sport wat ze echt heel leuk kunnen spelen. In Nederland zou ik niet zo snel eindspel met tackelen spelen maar hier gaat dat super.

Respectvol omgaan met elkaar kunnen ze nu ineens wel.

We hebben ook een map aangeleverd met gymlessen die wij gegeven hebben zodat de docenten later nog les kunnen geven.

Woensdag eind van de middag zaten wij rustig bezig met school toen we ineens getoeter buiten hoorden. Aangezien het toch wel rustig is bij ons ben ik toch even gaan kijken bij het raam. En daar stonden ze hoor! Mijn papa en mama! Ze zouden bellen als ze nog een uur moesten maar ze wilden ons verrassen. Heel lief en super leuk natuurlijk.
Savonds zijn we lekker uiteten geweest bij de italiaan met z’n allen.

Donderdag zijn mijn ouders mee geweest naar de basisschool. Even laten zien aan welke kinderen ik al een hele tijd lesgeef. We hebben even een rondleiding gegeven door de school maar ook door de wijk. We hebben even een rondje gereden zodat zij ook kunnen zien hoe het hier is. Daarna moesten wij nog 3 lessen geven. Mijn ouders zijn opgehaald door mijn oom en tante en wij gingen verder met lesgeven.

Smiddags zijn we weer richting Hankey en Patensie gereden om de Kouga dam te bekijken. Froucke en ik waren hier al eens geweest, maar leuk om nu even anderen te laten zien.

Vrijdag zijn we vroeg vertrokken naar het ADDO park. Dit is een mega groot olifanten park. We mogen daar dan zelf doorheen rijden. Na de eerste olifanten hoorde we van iemand anders dat er een Cheeta Kill was. Wauw! Dat moesten we zien. Na even verkeerd rijden kwamen we er aan. Een hert was helemaal opgevreten en je kon alle ingewanden zien liggen. De cheeta was helaas al weg, maar na even goed kijken vonden we de cheeta!:) We hebben veel olifanten gezien die echt super dicht bij de auto kwamen.

We zijn naar onze huisjes gereden, we overnachten vanavond in het park. Froucke en ik delen een huisje met uitzicht over het park. We konden vanaf ons balkon de olifanten zien. Dat is toch wel echt heel gaaf. Omdat we toch in het park slapen konden we nog even snel door het park rijden. En wauw er kwam nu een olifant echt heel dichtbij!

Terug zijn we heerlijk uiteten geweest in het restaurant en daarna terug naar onze huisjes.

Zaterdag ’s ochtends werden we wakker en hebben we meteen onze balkon deuren open gegooid, heerlijk wakker worden.

Vandaag zijn we nog even door het park gegaan en daarna door naar een ander park. In dit park waren super veel giraffen. Wat een gave beesten zijn dat toch. Ook hier hebben we de cheeta in het wild gespot. Ofja, mama had hem gespot!

Zaterdagavond hebben we gezellig spelletjes gedaan met z’n allen. Knus in het donker want de stroom was weer uitgevallen. Toch we leven genieten met z’n allen.

Zondag zijn oom Douwe en tante Irene naar PE gegaan voor familie bezoek.

Wij zijn met mijn ouders een stukje gaan rijden. We zijn naar Jeffreysbay gereden en even op het strand gelopen. Na een kopje koffie aan de zee zijn we terug gereden naar ons huis.

Daar hebben we even heeeeerlijk in de zee gezwommen. Dat hadden we zelf ook niet zo vaak meer gedaan en het was goed weer.

Savonds heb ik ze nog even een prachtig mooi plekje laten zien in Cape St Francis. Terug in het huisje hebben we onze laatste avond samen geviert bij een grillrestaurant. En het was natuurlijk moederdag vandaag!

Ohja, vanaf vandaag zijn we ook illegaal in dit land. Toch een gek idee maar de aanvraag is in behandeling.

Maandag hadden we nog vrij dus zijn we met z’n allen naar Stormsrivier geweest. Hier is vooral een mooie omgeving. Tante Irene vroeg of we op een boot konden en er was plek! Hup zwemvest aan en gaan! En was een soort speedboot waar we mega snel over de zee gegaan Ik had dit nog nooit gedaan en vond het mega tof! Na een lunch zijn we gaan wandelen. Een prachtige route door de bergen en bomen. Nadat we uitkwamen bij een hangbrug besloten Froucke en ik om samen nog even door te gaan naar de top. Papa, mama en ome Douwe bleven wachten bij de brug. Het was een leuke steile maar korte tocht naar de top. Na ongeveer 40 minuten waren we weer terug. Het was onderhand bijna 5 uur en Froucke en ik gingen die avond weer naar huis.
Papa, mama, Douwe en Irene blijven slapen in een huisje aan zee. We moesten dus weer afscheid nemen. En ondanks dat het maar voor 4,5 week is, is het toch weer gek om afscheid te nemen.

Zoals je leest gaat de tijd echt super snel. Ook de afgelopen dagen zijn omgevlogen. Zoveel heb ik mijn ouders kunnen laten zien van hier, lastig te omschrijven merk ik, maar het was heerlijk om ze weer even te zien.

Ik heb een heerlijke week gehad. Nog 1 week stage lopen en dan is het alweer gedaan hier.

Gek, ergens vind ik het heerlijk om naar huis te gaan, maar aan de andere kant wil ik gewoon nog lekker reizen.

Ik ga gewoon nog even genieten.

Week 12 Dansen en verslagen typen.

Week 11

28 april t/m 4 mei 2015

De 3^de stage week alweer voor de nieuwe groepen. Deze week staat dansen centraal. We beginnen weer met onze ‘’do as I do’’. De kinderen vind het leuk en leren ons ook nog wat nieuwe liedjes. De liedjes zijn wel in het Xhosa, maar we beginnen de dansjes en de tekst wat te herkennen en na een paar keer kunnen wij ook lekker meedansen. Vaak staan we allemaal in een rondje en 1 iemand in het midden. Dan wordt er iets gezongen, de middelste zwaait wat met de heupen en voor diegene voor wie ze danst is de volgende die in de cirkel mag. Doormiddel van verschillende liedjes zijn er steeds nieuwe manieren om een volgende persoon te kiezen. Internet wordt steeds schaarser. We hebben geen wifi code meer van Harcourts en we konden vandaag allebei even 10 min aan een kabel onze bestanden downloaden.

Woensdagmiddag besloten we om even te gaan tennissen. We hebben nog rackets en ballen van Fried en Marian en we kunnen dus even lekker een balletje slaan. Heerlijk om weer even te tennissen. Terug in Nederland ga ik zeker weer competitie spelen.

Donderdag werden we weer wakker met wat regen. Bah, daar hebben we geen zin in, we beginnen om 10.30 en gelukkig klaart het al weer wat op. Slagbal vandaag met de bovenbouw. We hebben slagbal omgetoverd tot Kickbal. Schoppen van de bal en lopen van hoepel naar hoepel. Na een aantal slagen begrijpen beide teams wat de bedoeling precies is en loopt het spel lekker door.

Vrijdag was het Workers day, of te wel, dag van de arbeid. De scholen zijn vrij en onze bouwvakkers hebben vandaag ook een vrije dag. We hebben al 2 weken de hele dag werkers over de vloer. Er ligt nu een waterdicht dek overheen en ze hopen dat hiermee de lek weg is. Grappig bijkomstigheid die mensen liggen bijna altijd te slapen boven als wij thuis komen van de school. Middagdutje denk ik.

Ik moest even naar de stad voor een nieuw horloge en Froucke ging langs de kapper. Eerst Froucke bij de kapper afgezet en toen naar Humansdorp gereden. Wat een drukte in de stad. Vrijdag is payday en er waren mega lange rijen bij de pinautomaten. Gezellig drukte altijd op vrijdag dus, soms lijkt het alsof de hele wijk op de deze dag naar de winkelstraat trekt.

Smiddags zijn we even gaan lunchen bij de Rambling Rose. Hier maken we sinds kort gebruik van het internet. Het personeel herkend ons al en weet wat we drinken, super fijn dat we daar dus even kunnen zitten. Na een tijdje komt de eigenaar al naar ons toe: ‘’No wine today girls?’’. Ach een wijntje kan er ook wel bij vandaag. We hebben even contact met thuis via skype en gaan met sluitingstijd ook weer richting huis.

Vannacht vliegenmij ouders naar Zuid Afrika!

Zaterdag ,

Helaas van uitslapen kwam vandaag niets. Maar gelukkig, mijn ouders zijn vanmiddag veilig aangekomen in Kaapstad. Zij zullen eerst een paar dagen bij familie zijn en woensdag komen ze onze kant op.

Na een schoonmaakuurtje gaan we bezig aan de studie. School, ja helaas, de deadlines komen steeds dichterbij.
’s avonds zijn we naar een Food Market geweest. Even wat lekkere hapjes gegeten onder het genot van muziek en speciaal biertjes.

Zondag en maandag stonden dit weekend vooral in het teken van school. Over 2 weken vertrekken we al uit onze huisje en voor die tijd willen we eigenlijk alles inleveren. Aankomende dagen nog even goed bezig en dan hebben we nog 1 weekend om alles aan te leveren. Ik ben benieuwd.

Aankomende week een leuke week tegemoet met mijn ouders & oom en tante!

Week 11 Township, color run, feest in St Francis

Week 11

21 april t/m 27 april 2015

Dinsdag

Vandaag weer een nieuwe week lesgeven. Het begon vanochtend wat met regen maar de zon is er gelukkig weer doorheen! Helaas was het veld nog wel wat te nat en zijn we met de klas de kooi in gegaan om het spel jagerbal te spelen. Het is even inkomen, maar daarna snappen de kinderen wat de bedoeling is. Nog steeds roept iedereen bij het kiezen: ‘’me!’’ ‘’me!’’ En daarbij lopen ze je bijna omver. De kinderen die wél netjes bij het hek staan te wachten krijgen van ons de bal en mogen de jager zijn. De kinderen dragen vandaag weer mutsen en handschoenen voor de kou. Maar na een tijdje hangt de paal al weer vol met kleren omdat ze het warm hebben, goed teken! (zie album)

Smiddags zijn we na de buitenschoolse activiteiten naar huis gereden. De bouwvakkers zijn weer bij ons aan het werk. We hebben een lek in het balkon en als het heel erg regent houd het plafond dat niet helemaal. De werkers halen alle tegels weg en gaan er nieuwe inleggen. Gisteren waren ze ook al bezig en ze zijn nog niet echt opgeschoten.

Woensdag

De kleuters! Ik blijf de kleuters leuk vinden. Ze geven mij energie en ik wordt vrolijk van die kids. En de zon schijnt! Daar wordt ik dan ook wel weer vrolijk van. De dag gaat super snel voorbij. Een leraar kwam nog langs of we een donatie wilden geven voor een begrafenis. Er was een jongen van 28 overleden, hij was de netball coach van ons schoolteam. Ze wilden geld verzamelen voor de familie. En we hebben met een docent afgesproken dat we morgen met hem mee het township in gaan. Tof ! Fried wilde ons dat nog laten zien maar dat was er niet meer van gekomen. Smiddags lekker van de zon genoten en met school bezig geweest. Onderzoek verslag begint wat vorm te krijgen en dat moet ook af. De bouwvakkers zijn op een kwart om de tegels er uit te halen.

Donderdag

Gelukkig is het nog weer en is ligt het veld er ook goed bij. We hebben vandaag grade 6 & 7. We gaan hooghouden (badminton) en voetballen. Het weer wordt echt weer lekker en het lesgeven aan de nieuwe groepen gaat goed. Smiddags zijn we met een leraar mee het township ingeweest. We hebben eerst zijn kamer gezien en zijn daarna doorgereden naar een nicht en oma van hem. We mochten in hun huizen kijken. Deze huisjes zijn door de overheid geplaats zodat de mensen niet meer in de krotten hoeven te wonen. Deze huisjes zien er eens stuk beter uit en hebben 3 kamers. 1 woonkamertje, en 2 slaapkamers. Maar hier wonen ze wel met soms 7 mensen in. Toevallig was één van zijn nichtjes een leerling van onze school. Ze hebben wel elektriciteit in huis. Dus ze hebben ook een wasmachine, kunnen koken en hebben een tv. Deze leerling slaapt met nog 2 anderen op een kamer in een tweepersoonsbed.

Na deze bezoeken wilden we eigenlijk naar de nog armere gebieden. De echte hutjes. Ook daar hij had hij wel een nicht wonen en we werden meegenomen. Ja dit was echt klein. Een klein kamertje waar ze ook in moeten koken. Op de muur plakken ze karton zodat het wat isoleert en dat de wind er niet door heen kan. Ze hebben ook in deze huisjes soms stroom. Naast de woonruimte was nog een kleine ruimte met een bed en tv. Dit meisje is 22 jaar oud en heeft 2 kinderen waar ze ook voor moet zorgen. We hadden gelukkig wat extra snoep gehaald (lange jan, ken je ze nog?) en zo konden we de kinderen (en de volwassenen;)) wat snoep geven. De wc is overigens buiten. Een hokje waar ze in een bak hun behoefte doen. Eens in de zoveel tijd komt er een vrachtwagen die de bakken leegt.

Ze was zich aan het klaarmaken voor de herdenkingsdienst voor de jongen van 28. Ze vroegen of wij mee wilden en we besloten mee te gaan. Nog even door de wijk gelopen om iemand anders op te halen en daar we met z’n allen in onze gele jeep naar de herdenking gereden.
Tja, wij waren uiteraard de enige blanken daar en we werden eerst wel wat vreemd aangekeken. Al snel kwamen er meer leraren van de school bij ons zitten. Er waren veel mensen en iedereen was vrolijk aan het zingen en aan het dansen. Dit is de herdenking, zaterdag is de begrafenis. Ze wilden hem vrolijk herdenken. En terecht. Iedereen deed een woordje, en ook een docent van de school kwam aan het woord. We werden meteen even voorgesteld. ‘’we have some visitors from the Netherlands!’’ Klappen, klappen, uh ja, even opstaan en zwaaien, hoi. Het was onderhand 18.15 uur en de kinderen liepen naar buiten. Wij zagen dit als kans om ook naar buiten te gaan om richting huis te gaan.

Vrijdag

Om 9 uur moesten wij ons in de rechtbank melden. Het verhaal van de inbraak krijgt een staartje. Buiten stond er een man met een jongen op ons te wachten. (tja je herkent ons ook meteen tussen al die mensen). De jongen was diegene die ons tipte en het zag gebeuren, de man was zijn grote broer. Iedereen wordt bij binnenkomst gefouilleerd behalve wij. Dit was ook al zo bij het visum en nu weer. Hoezo kunnen wij geen messen in ons shirt hebben? Het is wat racistisch eigenlijk. En toen wachten, wachten en wachten. Rond 10.15 mochten we naar binnen en zagen we de persoon die ons raam ingetikt had. De man leek helemaal green crimineel maar had toch aardig wat op zijn geweten. Niet alleen onze tas was het probleem, hij had veel meer gedaan. Ik ben gaan zitten op de bankjes en Froucke liep naar een vrouw die alles wat opschreef. Ze vroeg wat er was en niemand was op de hoogte van de verdwenen telefoon. Fantastisch. De telefoon is tijdens het wegrennen weggegooid in een tuin, en toen de politie daar weer was gaan kijken was de telefoon al weg. Die zien we niet terug dus. De vrouw zei nog dat ze het vervelend vond dat Froucke dit had meegemaakt maar ja, dit is Afrika zei ze. We konden de zaal weer verlaten. We hebben de jongen naar de middelbare school in de buurt gebracht , wij moesten mee als bewijs dat hij echt bij de rechtbank was. Echter stapte de jongen ook weer terug mee de auto in. ‘’Ze doen toch niets op school’’ was het antwoord van de broer. Duidelijk. We zijn terug naar de rechtbank gereden omdat we stiekem wel wilden weten hoe het af zou lopen. Helaas werd onze zaak die dag toch niet behandeld en zijn we weer naar buiten gegaan. De man denkt dat er toch wel een celstraf van 3 tot 4 jaar boven zijn hoofd staat te wachten.

Omdat ik met mijn onderzoek bezig ben zijn we langs de school gegaan. Alleen was vandaag geen slimme dag. Vrijdag, ik had het kunnen weten. Einde van de week, concentratie 0. Rond 12 uur werden de lokalen al opgeruimd en om 13 uur stonden zelfs de leraren al buiten de poort. Maandag is het hier freedom day en hebben de kinderen vrij. ‘’geniet van je lange weekend!’’.

Wij besloten om ergens te gaan lunchen. We kwamen binnen een mooi winkeltje met daarachter een tuin waar we lekker hebben gegeten. Na de lunch zijn we nog even door de winkelstraat gelopen op zoek naar een vest wat ik had gezien bij een aantal leerlingen. Groen en geel waar South Africa op staat. Na wat vragen blijkt dat een vest te zijn geweest voor het WK dat hier is geweest. Die zal ik niet meer tegenkomen in de winkel helaas.

Zaterdag uitgeslapen. Elke laatste zaterdag is hier markt, ook vandaag dus. Dit is de 3^de en laatste markt die we hier gaan meemaken. Gek, volgende maand zijn we hier weg om te reizen. Om 12.30 vertrokken we naar Port Elizabeth voor onze eerste echt rugby wedstrijd. We moesten gaan juichen voor Eastern Province Kings. Deze begon om 14 uur maar het stadion was nog lang niet vol. Deze kwam ook niet meer vol. Wat een sport, een geduw en gebeuk maar wel tof om te zien. Al snappen we nog niet helemaal hoe en wat, en zeker niet hoe de punten werken maar het is leuk om te zien. En rugby is respectvol, in ieder geval richting de scheidsrechter. Maar ook bij een ingooi. Tijdens een ingooi tillen ze 1 teamlid omhoog om de bal te vangen. Stel dat deze dreigt te vallen helpt ook de tegenpartij met vangen van de persoon. En na elke tackle of beuk geven ze even een schouderklopje. Ondanks deze liefde was er wel even een opstootje op het veld, sensatie. De scheidsrechter stond daar alleen maar op afstand op zijn fluitje te fluiten maar als snel konden ze verder. Na de wedstrijd wilden de 2 mannen achter ons wel even op de foto met ons. Ze hadden een heel verhaal over dat blank en zwart samen naar een wedstrijd gaat, bijzonder vonden ze, volgens mij was het een gewoon goede truc maar de foto hebben ze gekregen. We liepen het stadion uit en kwamen nog een groep mannen tegen en de nummer 1 fan van het team. Ze boden hun excuses aan voor het slechte spelen van het team. (ze verloren met 10-31). We zijn op de foto gegaan met deze nummer 1 fan. Hij was de hele wedstrijd al als een idioot naast het veld aan het schreeuwen, maar de humor zat er wel in.

Dit was trouwens ook het stadion maar Nederland tijdens het WK Brazilië versloeg. Kijk, dat zijn leuke dingen om te weten, en dat was gewoon een hele fijne wedstrijd. Mensen zijn daar ook allemaal fan van het Nederlands elftal en kunnen er van alles over vertellen.

Zondag hebben we ons klaargemaakt voor de color run. Voor mij meteen mijn eerste renevenement waar ik aan mee doe. Nooit zien we jongeren hier in het dorp, maar nu waren ze er ineens. Het was een gezellig groepje dat de 5 km ging rennen. We kregen een gekleurde streep op ons gezicht en konden ons klaarmaken voor de start. De route liep vooral door de duinen, berg op , berg af. Het eerste stuk was een smal pad en je kon elkaar niet inhalen. Al snel vielen de eerste hardlopers af en begonnen ze te lopen. Na een tijdje begon ik mijn lichaam ook wel te voelen (hardlopen was weer lang geleden, en 5 km helemaal,haha) Ik besloot om af en toe de gaan lopen, in ieder geval berg opwaarts. Ik zei tegen Froucke dat ze dor mocht want die liep wel lekker. Er was een wisselpunt op het eind en toen ik Froucke weer tegen kwam (high five) ging het met mij al weer een stuk beter. Onderweg kregen we op 4 plekke verf spatten op ons shirt gespoten. Ineens was iedereen om mij heen weg, voor mij was leeg, achter mij ook. Het laatste stuk heb ik heerlijk alleen kunnen rennen, finish in zicht. Ik kwam als 28ste binnen met een tijd van 33.16 min. Froucke kwam voor mij als 27^ste binnen. Er deden ongeveer 140 mensen mee aan de race en ik was dus wel tevreden. We hebben nog even genoten van de zon en zijn toen terug gegaan naar ons huisje. Ik wilde wel even zwemmen maar helaas was het water ijs en ijskoud. Dan maar een warme douche. Deze middag even verder in mijn boek. Ik heb hier alle films van de Hungergames gezien. De laatste film is opgedeeld in 2 delen en de tweede komt in oktober uit. Froucke heeft gelukkig alle boeken op de ereader en aangezien ik toch wat nieuwschierig ben hoe het afloopt ben ik begonnen met de boekenreeks. Boek 1 gehad en nu alweer druk bezig in boek 2.

Maandag

Het is hier nu Freedom’s day. Vandaag staan zestil bij de eerste democratische verkiezingen van Zuid Afria op 27 april in 1994 Dit wordt nog steeds elk jaar gevierd. Geen koningsdag hier. Maar toch zit ik hier even in mijn oranje shirtje. Gewoon, voor het idee. Het is nog steeds mooi weer, al is het wel kouder dan toen we hier kwamen. Tja, het wordt hier ook winter en een stukje kouder. Ze zeggen dat het in Juli echt koud wordt, maar geen idee hoe koud, kou hier is.

We hoorden van iemand hier op kantoor dat we nog maar een half uur per dag hier mogen zitten, omdat het anders allemaal zo traag wordt. Wat een gedoe, net nu we diep in onze verslagen zitten, maar even kijken hoe we dat gaan doen. Een lunchrestaurant hiernaast heeft ook internet waar we een kopje thee bestellen en dan mogen internetten.

Het besef dat we hier nog maar 52 nachtjes zijn is gek. We vertrekken zelfs over uiterlijk 24 nachtjes uit St Francis Bay om te gaan reizen. Daarna slapen we hier nog 1 nachtje omdat de auto weer hierheen gebracht moet worden, wij gaan daarna weer met de bus naar Robertson naar mijn oom en tante, waar we de reis ook begonnen. En dan zijn we gewoon weer thuis. Hoe fijn ik het ook vind om iedereen weer terug te zien, ik wil hier nog wel even blijven om nog meer mooie dingen te zien!

Week 11 Township, color run, feest in St Francis

Week 11

21 april t/m 27 april 2015

Dinsdag

Vandaag weer een nieuwe week lesgeven. Het begon vanochtend wat met regen maar de zon is er gelukkig weer doorheen! Helaas was het veld nog wel wat te nat en zijn we met de klas de kooi in gegaan om het spel jagerbal te spelen. Het is even inkomen, maar daarna snappen de kinderen wat de bedoeling is. Nog steeds roept iedereen bij het kiezen: ‘’me!’’ ‘’me!’’ En daarbij lopen ze je bijna omver. De kinderen die wél netjes bij het hek staan te wachten krijgen van ons de bal en mogen de jager zijn. De kinderen dragen vandaag weer mutsen en handschoenen voor de kou. Maar na een tijdje hangt de paal al weer vol met kleren omdat ze het warm hebben, goed teken! (zie album)

Smiddags zijn we na de buitenschoolse activiteiten naar huis gereden. De bouwvakkers zijn weer bij ons aan het werk. We hebben een lek in het balkon en als het heel erg regent houd het plafond dat niet helemaal. De werkers halen alle tegels weg en gaan er nieuwe inleggen. Gisteren waren ze ook al bezig en ze zijn nog niet echt opgeschoten.

Woensdag

De kleuters! Ik blijf de kleuters leuk vinden. Ze geven mij energie en ik wordt vrolijk van die kids. En de zon schijnt! Daar wordt ik dan ook wel weer vrolijk van. De dag gaat super snel voorbij. Een leraar kwam nog langs of we een donatie wilden geven voor een begrafenis. Er was een jongen van 28 overleden, hij was de netball coach van ons schoolteam. Ze wilden geld verzamelen voor de familie. En we hebben met een docent afgesproken dat we morgen met hem mee het township in gaan. Tof ! Fried wilde ons dat nog laten zien maar dat was er niet meer van gekomen. Smiddags lekker van de zon genoten en met school bezig geweest. Onderzoek verslag begint wat vorm te krijgen en dat moet ook af. De bouwvakkers zijn op een kwart om de tegels er uit te halen.

Donderdag

Gelukkig is het nog weer en is ligt het veld er ook goed bij. We hebben vandaag grade 6 & 7. We gaan hooghouden (badminton) en voetballen. Het weer wordt echt weer lekker en het lesgeven aan de nieuwe groepen gaat goed. Smiddags zijn we met een leraar mee het township ingeweest. We hebben eerst zijn kamer gezien en zijn daarna doorgereden naar een nicht en oma van hem. We mochten in hun huizen kijken. Deze huisjes zijn door de overheid geplaats zodat de mensen niet meer in de krotten hoeven te wonen. Deze huisjes zien er eens stuk beter uit en hebben 3 kamers. 1 woonkamertje, en 2 slaapkamers. Maar hier wonen ze wel met soms 7 mensen in. Toevallig was één van zijn nichtjes een leerling van onze school. Ze hebben wel elektriciteit in huis. Dus ze hebben ook een wasmachine, kunnen koken en hebben een tv. Deze leerling slaapt met nog 2 anderen op een kamer in een tweepersoonsbed.

Na deze bezoeken wilden we eigenlijk naar de nog armere gebieden. De echte hutjes. Ook daar hij had hij wel een nicht wonen en we werden meegenomen. Ja dit was echt klein. Een klein kamertje waar ze ook in moeten koken. Op de muur plakken ze karton zodat het wat isoleert en dat de wind er niet door heen kan. Ze hebben ook in deze huisjes soms stroom. Naast de woonruimte was nog een kleine ruimte met een bed en tv. Dit meisje is 22 jaar oud en heeft 2 kinderen waar ze ook voor moet zorgen. We hadden gelukkig wat extra snoep gehaald (lange jan, ken je ze nog?) en zo konden we de kinderen (en de volwassenen;)) wat snoep geven. De wc is overigens buiten. Een hokje waar ze in een bak hun behoefte doen. Eens in de zoveel tijd komt er een vrachtwagen die de bakken leegt.

Ze was zich aan het klaarmaken voor de herdenkingsdienst voor de jongen van 28. Ze vroegen of wij mee wilden en we besloten mee te gaan. Nog even door de wijk gelopen om iemand anders op te halen en daar we met z’n allen in onze gele jeep naar de herdenking gereden.
Tja, wij waren uiteraard de enige blanken daar en we werden eerst wel wat vreemd aangekeken. Al snel kwamen er meer leraren van de school bij ons zitten. Er waren veel mensen en iedereen was vrolijk aan het zingen en aan het dansen. Dit is de herdenking, zaterdag is de begrafenis. Ze wilden hem vrolijk herdenken. En terecht. Iedereen deed een woordje, en ook een docent van de school kwam aan het woord. We werden meteen even voorgesteld. ‘’we have some visitors from the Netherlands!’’ Klappen, klappen, uh ja, even opstaan en zwaaien, hoi. Het was onderhand 18.15 uur en de kinderen liepen naar buiten. Wij zagen dit als kans om ook naar buiten te gaan om richting huis te gaan.

Vrijdag

Om 9 uur moesten wij ons in de rechtbank melden. Het verhaal van de inbraak krijgt een staartje. Buiten stond er een man met een jongen op ons te wachten. (tja je herkent ons ook meteen tussen al die mensen). De jongen was diegene die ons tipte en het zag gebeuren, de man was zijn grote broer. Iedereen wordt bij binnenkomst gefouilleerd behalve wij. Dit was ook al zo bij het visum en nu weer. Hoezo kunnen wij geen messen in ons shirt hebben? Het is wat racistisch eigenlijk. En toen wachten, wachten en wachten. Rond 10.15 mochten we naar binnen en zagen we de persoon die ons raam ingetikt had. De man leek helemaal green crimineel maar had toch aardig wat op zijn geweten. Niet alleen onze tas was het probleem, hij had veel meer gedaan. Ik ben gaan zitten op de bankjes en Froucke liep naar een vrouw die alles wat opschreef. Ze vroeg wat er was en niemand was op de hoogte van de verdwenen telefoon. Fantastisch. De telefoon is tijdens het wegrennen weggegooid in een tuin, en toen de politie daar weer was gaan kijken was de telefoon al weg. Die zien we niet terug dus. De vrouw zei nog dat ze het vervelend vond dat Froucke dit had meegemaakt maar ja, dit is Afrika zei ze. We konden de zaal weer verlaten. We hebben de jongen naar de middelbare school in de buurt gebracht , wij moesten mee als bewijs dat hij echt bij de rechtbank was. Echter stapte de jongen ook weer terug mee de auto in. ‘’Ze doen toch niets op school’’ was het antwoord van de broer. Duidelijk. We zijn terug naar de rechtbank gereden omdat we stiekem wel wilden weten hoe het af zou lopen. Helaas werd onze zaak die dag toch niet behandeld en zijn we weer naar buiten gegaan. De man denkt dat er toch wel een celstraf van 3 tot 4 jaar boven zijn hoofd staat te wachten.

Omdat ik met mijn onderzoek bezig ben zijn we langs de school gegaan. Alleen was vandaag geen slimme dag. Vrijdag, ik had het kunnen weten. Einde van de week, concentratie 0. Rond 12 uur werden de lokalen al opgeruimd en om 13 uur stonden zelfs de leraren al buiten de poort. Maandag is het hier freedom day en hebben de kinderen vrij. ‘’geniet van je lange weekend!’’.

Wij besloten om ergens te gaan lunchen. We kwamen binnen een mooi winkeltje met daarachter een tuin waar we lekker hebben gegeten. Na de lunch zijn we nog even door de winkelstraat gelopen op zoek naar een vest wat ik had gezien bij een aantal leerlingen. Groen en geel waar South Africa op staat. Na wat vragen blijkt dat een vest te zijn geweest voor het WK dat hier is geweest. Die zal ik niet meer tegenkomen in de winkel helaas.

Zaterdag uitgeslapen. Elke laatste zaterdag is hier markt, ook vandaag dus. Dit is de 3^de en laatste markt die we hier gaan meemaken. Gek, volgende maand zijn we hier weg om te reizen. Om 12.30 vertrokken we naar Port Elizabeth voor onze eerste echt rugby wedstrijd. We moesten gaan juichen voor Eastern Province Kings. Deze begon om 14 uur maar het stadion was nog lang niet vol. Deze kwam ook niet meer vol. Wat een sport, een geduw en gebeuk maar wel tof om te zien. Al snappen we nog niet helemaal hoe en wat, en zeker niet hoe de punten werken maar het is leuk om te zien. En rugby is respectvol, in ieder geval richting de scheidsrechter. Maar ook bij een ingooi. Tijdens een ingooi tillen ze 1 teamlid omhoog om de bal te vangen. Stel dat deze dreigt te vallen helpt ook de tegenpartij met vangen van de persoon. En na elke tackle of beuk geven ze even een schouderklopje. Ondanks deze liefde was er wel even een opstootje op het veld, sensatie. De scheidsrechter stond daar alleen maar op afstand op zijn fluitje te fluiten maar als snel konden ze verder. Na de wedstrijd wilden de 2 mannen achter ons wel even op de foto met ons. Ze hadden een heel verhaal over dat blank en zwart samen naar een wedstrijd gaat, bijzonder vonden ze, volgens mij was het een gewoon goede truc maar de foto hebben ze gekregen. We liepen het stadion uit en kwamen nog een groep mannen tegen en de nummer 1 fan van het team. Ze boden hun excuses aan voor het slechte spelen van het team. (ze verloren met 10-31). We zijn op de foto gegaan met deze nummer 1 fan. Hij was de hele wedstrijd al als een idioot naast het veld aan het schreeuwen, maar de humor zat er wel in.

Dit was trouwens ook het stadion maar Nederland tijdens het WK Brazilië versloeg. Kijk, dat zijn leuke dingen om te weten, en dat was gewoon een hele fijne wedstrijd. Mensen zijn daar ook allemaal fan van het Nederlands elftal en kunnen er van alles over vertellen.

Zondag hebben we ons klaargemaakt voor de color run. Voor mij meteen mijn eerste renevenement waar ik aan mee doe. Nooit zien we jongeren hier in het dorp, maar nu waren ze er ineens. Het was een gezellig groepje dat de 5 km ging rennen. We kregen een gekleurde streep op ons gezicht en konden ons klaarmaken voor de start. De route liep vooral door de duinen, berg op , berg af. Het eerste stuk was een smal pad en je kon elkaar niet inhalen. Al snel vielen de eerste hardlopers af en begonnen ze te lopen. Na een tijdje begon ik mijn lichaam ook wel te voelen (hardlopen was weer lang geleden, en 5 km helemaal,haha) Ik besloot om af en toe de gaan lopen, in ieder geval berg opwaarts. Ik zei tegen Froucke dat ze dor mocht want die liep wel lekker. Er was een wisselpunt op het eind en toen ik Froucke weer tegen kwam (high five) ging het met mij al weer een stuk beter. Onderweg kregen we op 4 plekke verf spatten op ons shirt gespoten. Ineens was iedereen om mij heen weg, voor mij was leeg, achter mij ook. Het laatste stuk heb ik heerlijk alleen kunnen rennen, finish in zicht. Ik kwam als 28ste binnen met een tijd van 33.16 min. Froucke kwam voor mij als 27^ste binnen. Er deden ongeveer 140 mensen mee aan de race en ik was dus wel tevreden. We hebben nog even genoten van de zon en zijn toen terug gegaan naar ons huisje. Ik wilde wel even zwemmen maar helaas was het water ijs en ijskoud. Dan maar een warme douche. Deze middag even verder in mijn boek. Ik heb hier alle films van de Hungergames gezien. De laatste film is opgedeeld in 2 delen en de tweede komt in oktober uit. Froucke heeft gelukkig alle boeken op de ereader en aangezien ik toch wat nieuwschierig ben hoe het afloopt ben ik begonnen met de boekenreeks. Boek 1 gehad en nu alweer druk bezig in boek 2.

Maandag

Het is hier nu Freedom’s day. Vandaag staan zestil bij de eerste democratische verkiezingen van Zuid Afria op 27 april in 1994 Dit wordt nog steeds elk jaar gevierd. Geen koningsdag hier. Maar toch zit ik hier even in mijn oranje shirtje. Gewoon, voor het idee. Het is nog steeds mooi weer, al is het wel kouder dan toen we hier kwamen. Tja, het wordt hier ook winter en een stukje kouder. Ze zeggen dat het in Juli echt koud wordt, maar geen idee hoe koud, kou hier is.

We hoorden van iemand hier op kantoor dat we nog maar een half uur per dag hier mogen zitten, omdat het anders allemaal zo traag wordt. Wat een gedoe, net nu we diep in onze verslagen zitten, maar even kijken hoe we dat gaan doen. Een lunchrestaurant hiernaast heeft ook internet waar we een kopje thee bestellen en dan mogen internetten.

Het besef dat we hier nog maar 52 nachtjes zijn is gek. We vertrekken zelfs over uiterlijk 24 nachtjes uit St Francis Bay om te gaan reizen. Daarna slapen we hier nog 1 nachtje omdat de auto weer hierheen gebracht moet worden, wij gaan daarna weer met de bus naar Robertson naar mijn oom en tante, waar we de reis ook begonnen. En dan zijn we gewoon weer thuis. Hoe fijn ik het ook vind om iedereen weer terug te zien, ik wil hier nog wel even blijven om nog meer mooie dingen te zien!

Week 10 Oudtshoorn!

Week 10

14 april t/m 20 april 2015

Dinsdag

Vandaag begon deel 2 van ons visum. We zijn 5 uur opgestaan en naar Port Elizabeth vertrokken (dit is nog wel bijna 2 uur rijden)

Daar aangekomen wilden we naar binnen gaan. Froucke mocht. Maar ik moest buiten blijven, ik had daar binnen niets te zoeken en had geen afspraakbrief. Soms… Er was nog een man die niet bij zijn vrouw en kind mocht zijn en samen zijn wij naar beneden gegaan van het gebouw. We mochten namelijk ons ook niet meer op de eerste verdieping vinden. Na meer dan een uur kwam Froucke weer naar buiten en konden we naar huis. Snel snel, want de stage start vandaag weer! We hebben het eerste uur gemist maar starten daarna vol goede moed aan de nieuwe groepen. We hebben weer estafette gedaan want dit is een groot succes onder de kinderen.

We hebben zin in de nieuwe stage ronde!

Woensdag hebben we weer estafette gedaan met de kinderen. En we zijn op de helft ! 65 dagen gehad en nog 64 te gaan. Wat een gek idee eigenlijk. Nu mogen we officieel aftellen. Al is het niet echt aftellen, we genieten hier nog gewoon heel erg.

Het weer wordt hier helaas wel minder de laatste weken.
En de stroom gaat er weer steeds vaker af. Dat doen ze hier omdat de stroom op een gegeven moment gewoon op is. Dan halen ze alles eraf voor een paar uur. Alles donker.

Donderdag was het dramatisch slecht weer. Regen, regen en regen, heel veel regen. We zijn naar de school gereden in de hoop dat het beter werd, maar helaas het werd alleen maar erger. We hebben de klassen verteld dat er geen gym was vanwege het weer en wij zijn maar een lange trainingsbroek gaan kopen. Tja helaas, het wordt hier nu toch echt winter.

We zijn smiddags even naar Harcourts gegaan om lekker met school bezig te gaan. Het regent en we kunnen weinig andere dingen doen nu.

Onze auto is vandaag ook gemaakt, en we hebben nu een mooi nieuw raam !

Vrijdag zijn we vertrokken naar Oudtshoorn voor 2 dagen.

We vertrokken rond 9 uur en reden via Route 62 naar Oudtshoorn. Wat is het hier toch mooi! Onderweg kwamen we langs de plekjes Haarlem en Avontuur. Dit gedeelte is erg Afrikaans gericht en heeft veel Afrikaanse plaatsnamen. Rond 11.30 kwamen we in Oudtshoorn aan waar we eerst naar Wild Ranch zijn gegaan. In dit park waren weer veel wilde dieren, en dit keer ook de Hippo gezien! Die hadden we nog niet gezien hier! In dit park zaten veel tamme dieren. Er was hier ook een luipaard, maar deze was mega tam waardoor we hem goed konden zien. De vorige was namelijk wild en liet zich niet vaak zien. Na een rondleiding gingen we door naar de Cango Caves. Dit zijn grotten die al miljoenen jaren oud zijn. Er werd ons thuis al aangeraden om de adventure tour te doen en dus namen we die! We kwamen in kleine gangen en moesten door ‘’schoorstenen’’ klimmen. Gelukkig waren deze tunnels niet lang en kwam je daarna weer in een grote kamer. Het lijkt enger dan dat het is;) De tour was tof en we hebben ons weer even uitgeleefd in het klimmen en klauteren.

Savonds hebben we bij een backpackers geslapen waar we weer de hele dorm voor onszelf hadden. Het is echt niet erg om een kamer te delen, maar een kamer voor je zelf is wel ideaal!

Van 20 tot 22.30 zou de stroom er af gaan. Rond 22 uur toen wij op bed lagen ging het licht weer aan en was de stroom er weer op. Het blijft een rare happening.

Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen (niemand die ons stoort) en zijn we vertrokken naar een Struisvogel park! Want we hadden een doel voor de dag: Struisvogel rijden! We hebben een hele tour gehad op de boerderij, van de bevruchting van het ei, tot het maken van souvenirs van de veren. Het zijn bijzondere beesten. En er waren chicks van 6 dagen oud! Deze mochten we vasthouden, hun vacht lijkt nog helemaal niet op die van een struisvogel.

Na de boerderij werden we meegenomen op een ezelkar naar andere struisvogels. Hier mochten we op een ei gaan staan. Een ei kan namelijk een gewicht houden van 120 kilo!. Nog een grappig feitje, je kan pas na 2 weken zien of een ei bevrucht is of niet. Dit doen ze met speciale boxen en lampen.

Je mocht op de struisvogel zitten voor een foto. Wij wilden rijden! We waren de enige van de groep die dat wilden en het mocht. Wauw wat was dat een grappige ervaring. Je houdt je vast aan de vleugels, klemt je vast met je voeten en leunt naar achteren. Die beesten rennen als een gek rond! Na het rijden hebben we nog een wedstrijdje gezien. Bij een race zijn geen regels omdat de struisvogels niet te sturen of te trainen zijn.

Na de boerderij waren we opzoek naar een hotspring die aangegeven stond op onze kaart. Het was een hele mooie route, maar de hot spring stelde helaas niets voor. Dan maar door naar een ander plaatsje wat stond aangegeven. FRIESLAND!. Het was even zoeken, maar we hebben het gevonden. Dit plaatsje heet hier dus gewoon echt Friesland. Na wat foto’s zijn we doorgereden naar huis. Wauw wat was dat een mooie route door de bergen naar George. Rond 18.30 waren we weer thuis en zijn we heerlijk uiteten geweest bij de Barron. Hmmm, ze hebben daar heerlijk vlees. We konden het lang niet allemaal op maar gelukkig doen ze hier aan doggy bags.

Die zondag zijn we bezig geweest met school. De zon begint eindelijk ook weer te schijnen en er komen weer wat aangenamere temperaturen. Tussen de verslagen door heb ik ook nog even kunnen facetimen met Dirk. Een rondleiding gekregen door ‘’ons’’ nieuwe huis. Wat zal het gek zijn als ik straks gewoon weer in Nederland ben. En ja! Ik vertrek uit Friesland om in Eindhoven te gaan wonen. Dat is helemaal een gek idee.

Ook vandaag (maandag) zijn we weer bezig met school. Dit keer op het kantoor bij Harcourts. Het is gelukkig nog steeds mooi weer en we hopen dat dit een beetje blijft aanhouden. Morgen weer een nieuwe lesweek voor de kinderen. Die ga ik straks ook wel missen hoor.

Nog 4 weken lesgeven en daarna gaan we reizen. Over 2 weken zijn mijn ouders hier. Jeetje wat gaat de tijd allemaal snel!

Liefs,

Week 8 + 9 Sandboarden, Drakensberg, reizen!

Week 8 & 9

1 april t/m 13 april 2015

Sorry alvast, dit gaat misschien een wat langere blog worden dan je bent gewend. Tja vakantie, veel avontuur.

Donderdag gingen we Sandboarden in Jeffreysbay. Omdat onze Wintersport er voor ons beide niet in zat en dat we, ondanks alles, daar stiekem wel heel erg van baalden, besloten we te gaan sandboarden. Heerlijk, toch weer even op een board staan en naar beneden sjoefen. Het was heerlijk even.

Vrijdag vertrokken we dan aan ons vakantieavontuur richting Drakensberg. Ons autootje rijdt niet harder dan 80-100 km/h. (vooruit, bergop rijden we 40-60 km/h, hahaha) en helaas haalden we de backbackers bij Drakensberg niet in één dag. We hebben een tussenstop gemaakt in een backbackers in Mthatha. Jazeker HAKUNA MATHATAAAAA. Onze eerste backpackers. We zijn de eerste avond lekker uiteten geweest en de ober dacht, net als vele, dat we zusjes waren. We gaan hier altijd heerlijk op in en iedereen geloofd ons. In de backpackers ontmoete we Louisa. Louisa komt uit Duitsland en studeert aan Stenden in Leeuwarden. Stenden heeft een school in Port Alfred waar studenten in het buiteland kunnen studeren. Haar ouders waren op visite in Zuid Afrika en ze gingen met z’n allen even reizen. Na een tijdje kwamen we erachter dat ze ook naar dezelfde backpackers gaan bij Drakensberg.

Zaterdag zijn we vroeg vertrokken vanuit Mthatha. Onze eerste stop was bij de Tsjika waterval. Dit is de grootste waterval van Zuid Afrika met een hoogte van ongeveer 50 meter. De weg ernaar toe was hobbelig, vol gaten en grevel. Het was al een avontuur om er te komen. De waterval was prachtig! Na de waterval vervolgde we onze weg. De wegen hier zitten trouwens sowieso vol met gaten, het soms echt een spelletje op de weg om deze te ontwijken en het zijn allemaal 2 baan wegen. Ik zal proberen de foto er goed bij te zetten waar de gaten echt goed te zien zijn. Daarnaast lopen mensen hier overal gewoon op straat. Ook op de grote (snel)wegen. Je kan je ogen echt niet 2 seconden van de weg halen om even van de omgeving te genieten, je zit zo met je hoofd tegen het plafond. Het had bijna de hele dag geregend maar we kwamen met droog weer en zon aan bij de Sani Lodge. Door een tip van Marieke hebben we deze backpackers uitgezocht. En een goede keuze! Hij ligt aan de Sani pass, de route naar Lesotho. We hebben gekookt en ’s avonds nog even gepraat met mensen die daar ook zaten. Het is hier redelijk optijd op bed, en er weer vroeg af.

Zondag werden we wakker en merkten we dat de paashaas was langs geweest. Wat lief. Na paaseieren zoeken in het gras zijn we met een gids naar Lesotho gereden over de Sani pass. We waren de enige die de tour die dag gingen doen. Na 2 dagen regen ging vandaag de zon weer schijnen, wat een geluk! We gingen met een 4x4 Jeep de berg op. Al snel kwamen we op een grevel weg. Onze tourgids Matthew vertelde dat ze hier een geasfalteerde weg willen neerleggen. Maar de zandweg is juist goed. Met asfalt ga je harder rijden en komen er meer onervaren bestuurders en waarschijnlijk ook ongelukken. Hij vertelde dat er nog nooit een autobestuurder was overleden op de Sani Pass.
De weg was prachtig! Wat een uitzicht hadden we. En Matthew wist over vanalles wel wat te vertellen. Lesotho heeft het hoogste laagste punt van de wereld. Het laagste punt van het land hier is 1400 meter. Nergens in de wereld is dat het laagste punt van een land. Lesotho heeft ook het hoogste punt van het zuiden van Afrika. Dit punt ligt op ± 3400 meter. Het land is ongeveer zo groot als België en heeft 1.8 miljoen inwoners. 75% van het land zijn bergen, en hier woont 25% van de inwoners. Nogmaals, de omgeving en de Sani Pass was prachtig, wat een uitzicht!
We kwamen aan bij de eerste boardercross. Paspoort afgeven en weer een nieuwe stempels erbij. We hebben nog gevraagd of ze hier misschien tips hebben voor ons visum (genoeg drama daarover, 15 mei hebben we een afspraak, eerder kon niet, maar 11 mei verloopt ons visum,) helaas konden ze ons hier niet helpen. Na nog een aantal scherpe en steile bochten kwamen aan bij de tweede boardercross, weer een stempel. En we zijn gearriveerd in Lesotho! Wauw, nadat je de berg over bent komt je gewoon in een hele andere wereld. Allereerst gingen we een caravan in en hier kregen we vetkoek. Vetkoek is eigenlijk gewoon een oliebol, en heel lekker. We vervolgede ons weg een stuk Lesotho in. Matthew komt hier vaak en kent de taal en een aantal mensen. We kwamen langs een groep meiden en twee hebben we een lift gegeven naar een paar huisjes verder op. Wij zijn doorgereden voor een lunch boven op de berg. Dit punt lag boven de 3000 meter en dat begin je toch wel te merken met je ademhaling en hartslag. Ik ben het wel gewend om in de bergen te zijn maar 3000 meter had ik nog niet gehad. Het waaide nogal en we hebben onze lunch in de auto opgegeten. We zijn nog even uit de auto geweest om een stukje te lopen en het hoogste punt te bewonderen.

Mensen wonen hier in ronde huisjes van steen en stro. Deze huisje worden gebouwd in 2 tot 3 dagen. Soms wonen er wel 5 mensen in een klein huisje. De basisschool is hier gratis. Een jongen is hier van z’n 10^de tot ongeveer 16^de een herder. Hij past op de schapen en paarden, dat is veel waard. Wanneer je wilt trouwen kost het voor de man 9 tot 11 koeien. (een koe kost ongeveer 9000Rand)

Na een tussenstop in de hoogste pub van Afrika zijn we terug gereden naar de backpackers. Rond 17.30 kwamen we aan en zijn we gaan koken. Louisa had vandaag een hike gedaan met haar ouders en ons leek dat ook wel wat.

We hebben besloten vroeg op te staan voor de hike en daarna door te rijden.

Maandag zijn we vroeg vertrokken voor onze hike. We kregen een permit om in het gebied te lopen en een kaart van de omgeving met hoogtes van het gebied. We wisten dat er een afslag zou zijn die moeilijk aangegeven stond dus we letten extra goed op. Niet goed genoeg, want na een tijd zaten we toch echt verkeerd. Terug gelopen en vanaf deze kant was de afslag ineens heel duidelijk. We waren ondertussen 2 uur verder en vervolgende onze weg naar een waterval. Aangekomen bij de waterval lag er een heerlijke ‘’pool’’ waar we snel even zijn ingesprongen. Blijft een mooie omgeving hier! Op de terug weg schrok ik op van een bewegend beest op de plek waar ik mijn voet wilde neerzetten. Een slang snelde weg het gras in. Zijn lichaam boven het gras uit en hij hield ons in de gaten vanuit zijn positie. We hadden op onze kaart gelezen dat er 2 giftige slangen in het gebied zijn. Na de omschrijving te hebben gelezen waren we het er over eens dat deze erbij hoorde, de Rinkhals slag. We vervolgde onze weg en kwamen nog 2 (onschuldige) slangen tegen. Na bijna 4,5 uur waren we weer terug bij de backpackers. We hebben ons gemeld bij de receptie en meteen de slang laten zien op de foto en het bleek inderdaad de giftige slang te zijn. Tof, het was ook wel echt een gaaf beest om te zien, weer eens iets anders dan een klein slangetje.

We hebben onze weg vervolgd richting Durban! Onze volgende stop. Dit keer reden we een stukje tolweg. Dit zijn vaak vierbaans wegen en zien er goed onderhouden uit. Rond 16 uur kwamen we (in de regen) aan bij de backpackers in Durban. Onze auto konden we achter een gesloten hek in een garage parkeren. Dat was toch wel een fijn idee aangezien we midden in het centrum zitten. We hebben snel even boodschappen gedaan en zijn gaan koken. Deze backpackers is groot en ziet er mooi uit. We hebben een kamer waar 5 mensen slapen. Froucke ontmoete nog een bekende hier, hoe toevallig! In zo’n mega groot land met mega veel backpackers. Daarnaast nog even gezellig gekletst met andere Nederlandse en Duitse meisjes. Je ontmoet wel super veel mensen als je aan het reizen bent. We zijn naar bed gegaan maar werden om 4 uur ’s nachts wakker gemaakt door onze lieve kamergenootjes die na een avondje stappen ook naar bed gingen. Hop het licht aan, hop keihard schreeuwen. Toen we na 5 minuten toch even netjes vroegen of ze het licht uit konden doen en wat zachter konden praten begrepen ze ons niet. We moesten niet zo egoïstisch doen, want zij mochten zelf weten hoelaat en op wat voor manier ze naar bed gingen. Ze zaten naakt op bed nog wat te drinken en bleven luid praten. We deden wedstrijdje over licht aan & licht uit, wij wonnen. Uiteindelijk heeft dit feestje zo’n half uur geduurd en waren wij inmiddels klaarwakker.

Dinsdag in tegenstelling tot onze lieve vrienden van vannacht hebben wij vroeg en stil de slaapkamer verlaten om op stadstour te gaan.
We kochten een kaartje voor de bus en reden de stad door. Hier in Durban hebben ze 3 kleuren lijnen. Je kan een dagkaart kopen voor R16 (€1,23). Met deze kaart kun je op elke lijn reizen en in en uit stappen wanneer en waar je wilt. We gingen eerst naar het WK stadion. Belachelijk eigen dat hier een stadion wordt gebouwd met restaurantjes voor miljoenen en dat het nu eigenlijk niet meer gebruikt wordt. Tja alles voor het WK. Ik wilde de big swing gaan doen maar dat kan pas morgen. (wordt vervolgd).

We zijn vanaf daar doorgegaan naar de Victoria Market. Een gezellig binnen markt met allerlei kraampjes en kruiden. De blikken, de drukte op straat, het Indische, even voelde ik me weer in India. En we hebben Bunny Chow gegeten. We zagen het al bij een aantal backpackers in het boekje staan maar hadden nog geen idee wat het was. Bunny Chow is een uitgehold wit brood met pittige kip erin. Heerlijk was het!
We werden op straat al aangesproken dat we voorzichtig moesten zijn met onze tassen. We zagen al helemaal geen blanken op straat en we besloten weer de bus te pakken.
We zijn gestopt bij Ushaka Sea World, een soort Dolfinarium. Op weg naar de ingang kwamen we langs winkeltjes, en ineens hoorde we Afrikaanse muziek. Er kwam een lange stoet voorbij met een band en dansende mensen. Het was gaaf om te zien en ik had meteen een dikke glimlach op mijn gezicht.

In Sea World zijn we eerst naar het haaien voeren geweest. Maar snel door, want om 16 uur begon de dolfijnenshow, en ja, die wilden Froucke en Marianne natuurlijk niet missen. We voelde ons weer even helemaal kind en genoten van de lieve dolfijnen. Na de show zijn we door een groot aquarium gelopen met mega veel vissen. Wauw wat heeft de zee mooie vissen. In de zaal was ook een Finding Nemo aquarium. Hierin zwommen veel vissen uit de film, super grappig!

Rond 17 uur hebben we het park verlaten en zijn we naar een nieuwe backpackers gereden. Dit keer iets boven Durban. We waren de enige in de Dorm (grote slaapzaal) en konden ons klaarmaken voor een rustige nachtrust. De zaal waarin wij sliepen was in een typische ronde Zulu hut.

Woensdag

We zijn rond 8.45 weer vertrokken naar het Moses Mabhida stadion. Hier is de the Guinness World Record’s hoogste en langste swing! Wahooo!

Na een diepe teleurstelling maar (al zeg ik het zelf) wijze besluit om de bungy jump aan mij voorbij te laten gaan vond ik dat nog wel kon. Je zit immers vast om je buik en rug en niet om je voeten, scheelt een klap toch? ;).

Nek or back disorder? No.

Getekend, en gaan. Na alle materialen om te hebben gedaan en de bijna 500 traptreden omhoog te hebben gelopen was ik aan de beurt op te springen.
Het was ongeveer 120 meter hoog en toen ik op het randje ging staan kreeg ik toch wel even kriebels. Gelukkig houdt ik van een avontuur en sprong ik uiteindelijk de diepte in. Helaas, ik moest zelf springen en werd niet geduwd, gaat toch beetje tegen je gevoel in om te springen. Maar wauw wat was dat gaaf, op een gegeven moment wordt je opgevangen door touw en weet je weer dat je ‘veilig’ hangt. En de klap? Ik heb nergens last van gehad! Wat een ervaring, dit had ik niet willen missen. En ik heb nog een mooi officieel certificaat. Kijk daar doe je het voor.

We zijn in de auto gestapt en doorgereden naar onze volgende bestemming, Port St Johns.

We waren hier letterlijk met 4 anderen en het was dus niet heel erg gezellig. We zijn lekker op bed gaan liggen en hebben heerlijk geslapen.

Donderdag zijn we op een tip naar een grot gereden. Aangekomen wij de grot werden we onthaald door een jongentje van ongeveer 10 jaar (onze tourguide) en de bewoners van een aantal huisjes die daar woonden. Eerst moesten we in een gaat gaan ruiken. Jeetje, wat een stank kwam daar uit. Er zitten daar gassen in die , volgens hen, je lichaam reinigen van binnen. Na de gassen werden we in de grot geleid. Hier kregen we door onze tourguide modder op ons gezicht gesmeerd. Eenmaal buiten gaf de vrouw ons stippen met een andere zwarte modder. We zagen er prachtig uit. De modder is goed voor je huid en begon al hard te worden. We liepen de berg op en kwamen aan bij een waterbron met roze, zwavel geurend water. Er waren hier vrouwen zich aan het wassen en ook wij moesten ons gezicht reinigen. Het was leuk om even in de cultuur van hier te kruipen. De plek is niet toeristisch en we waren ook de enige blanken hier. We hebben de mensen bedankt met geld en een zak chips. Daarna snel doorgereden naar Hogsback. Het was iets verder dan we dachten en we kwamen rond 18 uur aan. Geen probleem, maar we het boven op een berg en om 18.00 is het hier pikkedonker. We hadden geen zin om te koken en gelukkig konden we hier onze eigen pizza samenstelling. Heerlijk!

Vrijdag konden we met licht de omgeving even bekijken en we hebben in een bad op een bergcliff gezeten. Gelukkig hadden anderen het hout al om 6 uur aangestoken. Het water wordt door een ketel verwarmd en kan dan het bad in. Wat een mooi uitzicht hadden we! Na het bad hebben we een korte hike gedaan richting de oudste boom van Zuid Afrika, prachtig. We wilden nog doorlopen naar de waterval maar dit zou 6 uur duren. Na 2 uur waren we terug en zijn we nog met de auto naar de Madonna waterval gereden. Na de waterval zijn we door gereden naar Port Elizabeth. We hadden namelijk op de radio gehoord dat zaterdagmiddag hier een Neonrun zou plaatsvinden. We kwamen (weer) in het donker aan en hebben snel boodschappen gedaan voor het eten. Ook hier was het weer erg rustig. Wij waren wederom weer de enige op de slaapzaal wat stiekem wel heel fijn is.

Zaterdag gingen we op onderzoek uit over de Neonrun. We kwamen erachter dat deze pas om 19.30 zou plaatsvinden. Omdat wij echt naar huis moesten en je hier echt niet snachts kan rijden (geen lantaarnpalen, veel auto’s zonder licht en lopende mensen langs de weg) besloten we deze aan ons voorbij te laten gaan. Het bleek ook net iets anders te zijn dan een colourrun. We hebben een wandeltour door de stad gedaan en hebben toen de auto gepakt naar het Nelson Mandela stadion. We willen namelijk nog eens naar een rugby wedstrijd! En ja hoor, we hebben kaartjes. 25 april gaan wij naar een rugby wedstrijd. Rugby is blijkbaar dé sport van Zuid Afrika. Het kaart koste overigens 30 Rand (€2,30).

We zijn vanaf Port Elizabeth naar huis gereden en even helemaal niets gedaan, ook fijn.

Zondag hadden we, na heerlijk te hebben uitgeslapen en lekkere luie dag met schoolwerkzaamheden. Want ook dat moet helaas nog steeds gebeuren. Mijn project heb ik inmiddels gedraaid en dat verslag kan ik dus helemaal goed uittypen. Onderzoek ga ik nu echt hard aanwerken. Volgende week starten de scholen weer. Wij zullen gaan lesgeven van dinsdag t/m donderdag. Dit keer aan de andere helft van de school.

Maandag zijn we vroeg vertrokken naar Port Elizabeth. Weer ? jazeker. We hebben de tip gekregen om toch even langs Home Affairs te gaan voor visum en niet de 15^de af te wachten. We wilden net de grote weg oprijden richting Humansdorp toen we 4 schoolmeisjes zagen staan. We hebben ze meegenomen en weer afgezet in Humansdorp, zo’n 20 km verder op. Vrolijke meiden en ze waren erg blij dat we hen meenamen. We zijn ook nog even langs het politiebureau geweest voor de vordering van Froucke haar case. We hebben de rechercheur gesproken die op onze zaak zit maar die wist even van niets. Hij zou er achteraan en we moesten vanmiddag maar even terug komen.
Aangekomen in Port Elizabeth kon het visum drama beginnen.

Tot onze verbazing kwamen we zonder afspraak gewoon het gebouw binnen en mochten we in de rij gaan zitten. Eenmaal aan de beurt kwamen we er al snel achter dat we nog een aantal papieren moesten printen. Gelukkig was beneden een printshop en zijn we daar heen gaan. Met de papieren gingen we weer vol goede moed opnieuw in de rij. Helaas, we hebben iets vergeten in te vullen op het papier. Aanpassen en opnieuw printen terug zijn voor 11 uur Dat ging helaas niet zo makkelijk. We konden tot Februari 2016 geen afspraak maken. En zonder afspraak kun je geen papieren printen in het programma. Ik ben naar boven gegaan om het voor te leggen. Ik kreeg de baas te spreken en hij zou wel even kijken. Hij vertelde dat er in juni nog 2 weken open was. Ik ben naar beneden gegaan om het opnieuw te proberen en jazeker hij deed het ineens. Prima. Wij weer terug in de rij. Helaas, Ohw had ik niet verteld dat deze papieren er ook bij moesten, graag terug zijn voor 12 uur. Fijn, weer naar beneden. Ze zagen ons alweer aankomen. Het was inmiddels 13 uur en we werden geholpen. Mijn papieren waren in orde maar Froucke had 1 letter verkeerd over geschreven van haar paspoort. Ze mocht dit gaan verbeteren en moest voor 14 uur terug zijn. Ondertussen heb ik mijn vingerafdrukken afgegeven en een pasfoto gemaakt. Mijn aanvraag is in behandeling en ik krijg binnen 8 tot 10 weken bericht. Grote kans dat we dan al weer thuis zijn dus we moeten maar even zien. Froucke was inmiddels weer terug maar zag dat ze dit keer de datum verkeerd had getypt. Alles moet zo snel en we blijven aan het heen en weer vliegen. Dit keer mochten we niet terug komen en werd ons de toegang geweigerd. Serieus, wat een bedrijf. We zijn naar huis gekeerd en gaan het morgen weer opnieuw proberen. Wat een drama.

Op de terugweg zijn we terug gereden langs het politiebureau. Hij heeft het IMEI nummer nodig van de telefoon zodat hij hem kan opsporen. Maarja, vind die maar eens terug thuis. Ook vertelde hij dat er een rechtszaak is op 24 april en dat wij worden verwacht om te getuigen. Oke? Misschien komen we niet eens aan het woord vertelde hij ons, maar anders zou de man vrijuit lopen. We gaan kijken of daar aanwezig kunnen zijn maar blijft een beetje rare situatie allemaal.

Morgen beginnen we weer met lesgeven, nieuwe groepen, een nieuwe 5 weken. We zijn klaar voor het tweede deel!

Liefs

week 7, Surfen, Autodrama en vakantie

Week 7

23 maart t/m 31 maart 2015

Wat een week, wat een week.

Maandag hebben we eerst onze huurauto terug gebracht en zijn toen samen in de Jeep naar stage gegaan. We deden we Pionnenroof op het veld en in de Kooi was er voetbal of netball. De meiden hier doen vinden netball helemaal geweldig en de jongens kozen allemaal voetbal. Netball is een soort korfbal zoals ik het zie. Het spel is hier in ieder geval mega populair onder de meiden.

Toen wij hier kwamen in het huisje stond er nog een oude tv. We kwamen erachter dat deze niet meer helemaal goed werkte en Fried heeft een nieuwe tv voor ons geregeld. De auto tv stond nog altijd in ons huisje maar maandag avond werd deze opgehaald door Jane. Jane is de schoonmaakster van Fried en Marian. Jane woont in Sea Vista, de sloppenwijken bij ons om de hoek. Ze had wat mensen geregeld die haar met een auto konden brengen. De tv paste niet in die auto en dus boden wij aan om hem even met onze jeep naar haar huis te brengen. Stiekem vonden wij dat ook wel leuk want zo konden we weer even de wijk in. De wijk ingekomen stapte Jane uit de auto van de vrienden en liep ze naast onze auto mee door de wijk. Al snel liepen er allemaal kindjes om onze auto heen. Het was rond 17 uur en álle kindjes zijn dan buiten aan het spelen hier. De sloppenwijk ziet er uit als een grote camping, iedereen is buiten en iedereen is gezellig met elkaar. We horen ook wel eens dat het savonds ook super gezellig is in de wijken. Niet gezellig qua ‘daar gaan we ook eens heen’, maar gezellig voor de mensen die er wonen.
Jane woont in een klein huisje met betonnen muren. Er staan wat banken en verder hebben we niets gezien van het huisje. We hebben de tv gebracht en zijn toen door Jane en nog wat kinderen weer uitgezwaaid tot we uit het zicht waren.

Dinsdag was een kort dagje. Volgende week gaan we voor mijn project sportdagen organiseren voor de hele school. Dat geeft nogal wat voorbereidingen. Dinsdag ben ik alle klassen rondgegaan om de leraren te vragen of ze groepjes willen maken en de formulieren haal ik dan woensdag weer op. Altijd afwachten hier want het blijft Afrika. Opeens hoorden we gezang naast ons hokje. Wauw dat klonk wel heel erg mooi, een cd? Nee hoor, het waren een aantal meiden van de school die aan het zingen was voor een handen was project. Wauw wat kunnen ze hier super mooi zingen! We hebben even geluisterd en zijn toen naar huis gegaan.

Smiddags zijn we weer eens even naar het strand geweest om even lekker te bodyboarden in de golven.
Woensdag was Froucke ziek. Ik ben die dag alleen naar stage geweest. Grade 1+2 hadden die dagen gym en die kleintjes zijn toch wel erg leuk. Wel was het een enorme uitdaging. Deze kids verstaan nul engels en ik heb meteen de hele groep, wat betekend dat ik soms wel 58 kinderen heb om les te geven. Niet te moeilijk gaan doen dus. Ik hield het bij renoefeningen en daarna mochten ze hoelahoepen. Hoelahoepen is hier echt een groot succes. Het was vandaag weer mega mega warm, en zonder schaduw op het veld is het na een tijdje gewoon niet leuk meer. Ook die kinderen krijgen het warm en lopen met zweethoofdjes mij voorbij (ze dragen ook gewoon lange mouwen en soms truien over hun bloesje). Het handen wassen project was vandaag en ik besloot daar even bij te kijken. Het is een soort competitie waar ze veel geld, airco, computers of ander dingen kunnen winnen. Ze krijgen punten op presentatie, zang, dans en op hun poster. Speciaal hiervoor kwam Wateraffairs als jury. Ik was iets laat en toen ik binnen stapte zag ik dat meteen 3 kinderen van hun stoel werden gegooid voor mij. Ohw, uh, ja, dat hoeft nu ook weer niet, blijf maar lekker zitten. Achter in het lokaal was nog wel plek en daar ben ik gaan zitten. Wateraffairs hield een drama lange speech in het Xhosa gemixt met engels waardoor ik steeds maar een aantal woorden hoorden. Toen gingen de meisjes zingen, het was weer prachtig. De mensen van Wateraffairs hadden echt genoeg commentaar en dat lieten ze duidelijk merken (achteraf begreep ik dat het feedback was voor de ‘echte’ wedstrijd 26 mei in East Londen. Ze kwamen met allerlei voorbeelden hoe de meisjes hun presentatie geven en gaven duidelijk aan dat dit niet goed en mooi was. Pedagogisch kunnen die mensen nog een hoop leren heb ik wel gezien.

Toen kwamen de mensen van de keuken hier naar binnen. Ze brachten ‘echte’ coca cola en appelsap. Daarnaast kregen ze allemaal een stuk kip met een wit bolletje. Ik kan je vertellen dat is hier speciaal eten. Geen bedankje en niets. Ik keek er naar, maar het was verschrikkelijk om te zien wat ze allemaal krijgen omdat ze ‘hoger’ zijn. Mij werd ook iets aangeboden maar ik ga geen kip eten tussen die kinderen die misschien de hele dag niets meer krijgen. Ik heb vriendelijk bedankt. Het project duurde mega lang en tussendoor ben ik alle briefjes op gaan halen voor mijn project. Zoals je al verwacht, ik had nog niet alles binnen. Donderdag maar terug. Toen ik even later weer terug was om mijn tas op te halen en naar huis te gaan werd ik tegen gehouden. Ik moest met de mensen van wateraffairs op de foto. Een blanke, wauw. Toen ik daarna op wilde staan werd ik weer tegengehouden. Oke, dan wacht ik wel tot het afgelopen was. De kinderen gingen naar huis, ik kreeg nog een glaasje cola en ben toen naar Froucke gegaan. Die middag hebben we niet veel meer gedaan en savonds begon het toen te onweren. Zoals de meesten van jullie weten ben ik doodsbang voor onweer. Froucke daarin tegen vind het prachtig. Het onweer was nog ver en ik ben samen met Froucke op ons balkon gaan zitten om het onweer te bekijken en op de foto te krijgen. Na een tijdje zijn we lekker naar bed gegaan. Het onweer was helaas niet gestopt en de donders waren echt echt echt keihard en ze rommelden maar door. Om 1 uur werd het wat rustiger en kon ik lekker in slaap vallen.

Donderdag zijn we naar de school geweest om de laatste briefjes op te halen. Alleen het was echt noodweer die dag. Onweer en heel veel regen. Na even in de auto te hebben gewacht ben ik toch maar naar de lokalen gegaan. Ik stond tot mijn enkels in het water. Het is zielig om te zien, al het water loopt de wijken in en die huisjes zijn niet gebouwd voor al dat water. Na wat harde donderslagen en stromende regen hebben we de rest van de middag in ons huisje doorgebracht.

Vrijdags was het helaas weer regen. ’s Ochtends langs Harcourts want Froucke haar pakketje zou er dan eindelijk zijn. Dit was niet het geval, en in plaats daarvan lagen er twee brieven voor mij! De post duurt hier echt mega mega lang. Ik wacht nog steeds op veel brieven die al weken geleden verstuurd zijn. Zodra ik iets heb laat ik het diegene zeker even weten hoor;) Hierna zijn we nog even naar de school geweest om de groepsindeling op te hangen voor het project. Die middag zijn we even naar Jeffreysbay gereden om te kijken wat daar te beleven was. In de regen helaas niet heel veel. We zijn door gereden naar Cape St Francis om schelpen te zoeken. Daar aangekomen kwam de zon er ook weer een beetje door. We hebben super mooie schelpen gevonden en ik ben maar een verzameling in mijn vensterbank begonnen.
Savonds zijn we heerlijk uiteten geweest bij de Italiaan en daarna hebben we de avond afgesloten in Legends. We hebben weer nieuwe mensen ontmoet en een gezellige avond gehad.

Zaterdags wilden we gaan zandboarden. Dus op naar Jeffreysbay. Daar aangekomen bleek dat het zand niet goed was om te boarden, het was nog te nat van de regen. Nou dan willen we wel surfen! Ik had nog nooit gesurft en het leek me super tof. En dat was het , surfen is mega gaaf om te doen maar wel vermoeiend. Onze leraar vond dat we het goed deden en dat we snelle leerlingen waren (tja, sportopleiding;)). Ik heb zelfs even gestaan op mijn plank! Na bijna 2 uur begon ik toch wat last van mijn rug te krijgen en besloot ik om lekker op het strand te gaan zitten kijken naar Froucke. Froucke ging ook lekker met surfen en heeft nog een paar goede golven gepakt. Terug in St Francis hebben we nog even een rondje in de kano gedaan. De buurvrouw van Fried en Marian heeft een kano en die mochten we eigenlijk altijd wel pakken. Blijft toch een beetje raar, Fried en Marian zijn niet thuis en de buurvrouw ook niet, gevolg is dat we door de overburen toch wel worden aangekeken maar die hadden volgens mij ook wel snel door dat we bekenden waren van Fried en Marian.

Zondag uitgeslapen en wakker geworden met hoofdpijn. Ik heb de hele ochtend lekker rustig in bed gelegen en ben er rond 13.00 uur uit gegaan. We zijn naar de winkel geweest voor drinken. Morgen is de sportdag en we gaan bij 1 activiteit ook limonade uitdelen. Nou dat is nog een hele organisatie. Uit 5 Liter gaan ongeveer 24 bekertjes. Morgen en overmorgen hebben we in totaal zo’n 700 leerlingen die we drinken moeten geven. Dat betekend dat we 33 bottles van 5 liter water moesten halen en 13 flessen aanmaak. We werden nogal vreemd aangekeken door de meesten maar de cassiers kennen ons inmiddels wel. Op de parkeerplaats hebben we de limonade gemengd en in de auto gezet. ‘s Middags was een schoolmiddag en ben ik vooral bezig geweest met de voorbereidingen van het project.

Maandag en Dinsdag hadden we een sportdag voor grade 1 & 2 met een totaal van 400 kinderen.

Maandag gingen we vroeg naar de school voor de opening. Daar werd verteld over de sportdag en wij konden het veld gaan klaarzetten. We hadden 10 activiteiten en 10 x pauze. Voor elke activiteit en elk groepje hadden we 1 leerling van Grade 7. Waar docenten konden sprongen ze bij.

• Balgooien

• Touwtje springen

• Water pingpong

• Pion gooien

• Netball

• Doeltje schieten, voetbal

• Sprinten

• Hoelahoepen

• Balletje hooghouden.

Voedingsspel.

Toen bijna alles stond ging ik naar de school om tafeltjes te halen en Froucke bleef op het veld bij de auto en de materialen. Wat toen gebeurde konden we allebei niet bedenken. Ik kom terug en zie Froucke staan. We zijn beroofd zegt ze, er is gewoon ingebroken in de auto. Wat was er nu gebeurd: Froucke stond nog geen 40 meter bij de auto vandaan de laatste dingetjes goed zetten. Opeens zeggen een paar jongens: Look, your car! En wat bleek, het raam was ingeslagen en de tas van Froucke was uit de auto. Wat een drama, alles zit daar in, haar paspoort, rijbewijs, bankpas, geld, telefoons, alles. De jongens herkende de man en we hebben de politie gebeld, of eigenlijk heeft de principal de politie gebeld. Hij heeft meer aanzien hier en de politie komt dan sneller. Ondertussen moesten we verder met de sportdag en heb ik in mijn ééntje de boel opgestart. Froucke kon af en toe bijspringen als de politie haar even niet nodig had. Toen de organisatie eenmaal stond ging het wel prima. Het doordraaien was soms nog wat lastig maar de kinderen genoten van de lessen.
De politie kende de man ook wel en na 1,5 uur kwam de politie terug mét Froucke haar tas. Paspoort, bankpasje etc zat er nog in. Helaas mist het geld uit de tas en mist Froucke haar NL telefoon. We hebben hier 2 telefoons en de ZA telefoon heeft ze wel terug gekregen. De politie verwacht dat ze de andere telefoon ook nog wel terug krijgt maar wij betwijfelen het. De man is half de auto ingekropen want haar tas lag onder het stuur en mijn schoenen onder de andere stoelen (die kwam ook ineens weer uit de tas).

Tja en toen zaten we met een kapot raam. Na de sportdag hebben we alles opgeruimd en de materialen vast in zakken gedaan voor de volgende dag.
Op naar een nieuw raam. Bij het eerste bedrijf konden ze het raam niet bestellen. Onze gele jeep is een oude auto en dit raam bestond niet meer, wel wilden ze even onze auto uitzuigen.

Voor problemen met de auto kunnen we hier Johan bellen. We zijn naar hem toe gereden en hij heeft na lang bellen een bedrijf gevonden die ons raam heeft. Voor nu hebben we een soort plexiglas in de deur. We wilden donderdag gaan rijden naar Drakensberg maar als we donderdag het glas niet binnen hebben rijden we vrijdag met het pelixglas die kant op.

Dinsdag was de sportdag voor grade 3 + 4. We hebben de vorige avond de organisatie wat aangepast. Nu hebben we iets grotere groepen en geen pauzes. Dat was toch wat verwarrend. De kinderen kregen nu bij activiteit 10 limonade. Al die kindjes hebben super veel dorst de hele dag en vragen ons ook vaak om wat water. Het was fijn dat we ze nu wat drinken konden geven.

De dinsdag verliep verder prima. Sportdag was geslaagd en wij gingen het veld weer opruimen
Deze dagen was het mega warm en we zijn weer goed verkleurd. Dinsdag middag begon dat officieel de paasvakantie voor ons. Ze hebben hier 2 weken vakantie en dus hebben wij ook even vrij. Smiddags kwamen we thuis en stond er een grote gasfles in ons huis. Ze gaan boven in Froucke haar kamer de balkon deur eruit halen en er een nieuwe inzetten. Wat we niet hadden verwacht is dat het gewoon in 1 dag klaar was. Zelfs hier in Afrika. We hebben nog even lekker gezwommen en savonds de film Avatar gekeken. Die kende ik nog niet maar gave film!

We zitten nu weer bij Harcourts om alles weer even op internet te updaten. Wat een avontuur weer met de auto zeg. We hebben gelukkig alles goed kunnen regelen en de man heeft een nacht in de cel gezeten hebben we gehoord. De case wordt onderzocht en misschien komt er nog wat uit

Het is alweer 1 april! Wat gaat het mega mega snel! Over een maandje komen mijn ouders hier langs.

Voor ik het weet ben ik weer thuis.

Wij gaan vrijdag richting Drakensberg, even een weekje vakantie!

Liefs,