Week 6, Lessen, Dieren, Avontuur.

Week 6

16 maart t/m 22 maart 2015

Maandag

Deze week stond ik bij het Hockey in de kooi. De lessen gaan steeds beter en ze luisteren ook steeds beter naar ons. Tussen de middag bij het eten was het vechten. Alle kindjes willen na het weekend zo graag eten hebben maar ze moeten wachten tot ze aan de beurt zijn. Ons hokje zit bij de keuken en alle kindjes zien we dus langs ons heel duwen. Vandaag heb ik geholpen met het uitdelen van het eten. Voelt toch fijn om ze eten te kunnen geven op de school.

Omdat we met onze eigen auto waren hoeven we niet meer op busjes te wachten, stiekem is dit toch ook wel heel fijn.

Dinsdag zijn we na onze stagedag gestart met buitenschoolse activiteiten voor Froucke haar project. We wisten nog helemaal niet hoeveel kinderen hierop af zouden komen en waren dus reuze benieuwd. Een stukje van de school af ligt een groot rugby veld. Dit veld gebruiken we voor deze activiteiten, de kinderen zijn vrij om mee te doen en al snel druppelde het veld vol met kinderen. Deze week hebben we estafetten en voetbal aangeboden. Estafette is echt een succes hier op de school. Iedereen vind het leuk! We zien nu niet alleen kindjes in schooluniformpjes maar ook kinderen met gewone kleren. Waarschijnlijk zijn ze even langs huis gegaan en toen weer terug gekomen. Na iets meer dan een uur zijn we gestopt en ging iedereen weer het township in.

Wij besloten die middag eens een afslag te nemen voor het dorp, even kijken waar die weg heen gaat. We kwamen bij het Lombordini Game Park. Een game park is een natuurreservaat waar je met je eigen auto gratis door heen kan rijden omdat het gewoon de doorgaande weg is. Al snel zagen we de buffels ! Tof weer ééntje van de big five! Verder op stond een man foto’s te maken. We reden door en zagen dat daar ook de neushoorn liep. De man was gestopt omdat wij foto’s maakten en wij op onze beurt weer omdat hij de neushoorn zag. Na nog wat Zebra’s en giraffen in de verte zijn we weer terug gereden naar huis. Thuis zijn we direct gaan eten en ben ik optijd naar bed gegaan omdat ik toch niet helemaal fit was.

Woensdag gingen we spelletjes spelen met de kleuters, de kleuters blijf ik toch echt super lief vinden. We deden zakdoekje leggen, monkey see, monkey do, Treintje met machinist en ze mochten kunstjes laten zien. Fantastisch, de kids doen super leuk mee en ze doen je echt overal in na. Froucke zei ‘’hehe’’ al die kinderen zeggen ‘’hehe’’. Je gaat door je haar en lacht wat, de kinderen gaan door hun haar en lachen wat. Het is soms hilarisch om te zien. Ze lopen je ook overal achter na, loop ik even naar mijn tas, heb ik 20 kinderen achter mij mee lopen. Ze verstaan geen engels en begrijpen ons dus soms gewoon ook niet.

De leraren hadden vandaag een bijeenkomst in PE. Geen probleem zou je denken maar alle kinderen zitten op dat moment gewoon zonder leraar in de klas. Het gevolg was dat wij op een gegeven moment veel meer kinderen aan het lesgeven waren op het veld. En de kinderen hier zijn mega moeilijk uit elkaar te halen. Het ging in principe gewoon prima, maar je wordt er wel wat moe van, sommigen doen gewoon leuk mee, maar andere zijn op dat moment alleen maar aan het klieren.
Smiddags reden we via Oysterbay terug. De weg naar Oysterbay is net als vele wegen hier mega slecht. Er zitten allerlei gaten in de grond en super veel hobbels. Ons autootje heeft het gelukkig overleefd. We zagen een bordje waarom stond dat er een dam zou zijn. Leuk! Die kant gaan we op, halverwege merkte Froucke op dat de benzinetank toch aardig leeg aan het raken is. We keren om en hopen dat er in Oysterbay een tankstation is. Helaas was dit niet het geval. Wel waren er mega mooie en grote duinen. Je kan hier vrij zandboarden maar er was geen verhuur helaas.

We hebben even over de prachtige duinen gelopen en vervolgden daarna onze weg naar huis. De weg naar St Francis Bay was een stuk beter. Minder gaten en minder zand. We zagen vanaf de verte al heel veel rook en daar aangekomen bleek dat de heide voor een deel in de fik stond. Het is hier vandaag ook erg warm geweest. Het was een klein brandje en er werd ook niet heel veel aan gedaan.

De tank raakte steeds leger en leger maar we hebben het gelukkig gehaald. Tanken is hier helemaal niet duur, omgerekend betaal je ongeveer 80 cent per liter. Je hoeft hier nooit zelf te tanken. Ze hebben hier overal baantjes gecreëerd en ook bij het tankstation. Je geeft je sleutel, zegt wat er in moet, en je wordt geholpen.
Baantjes creëren ze hier veel:

• Er werken hier altijd wel minimaal 5 mensen in een winkel (ook al is het extreem rustig)

• Er staat altijd iemand bij de weegschaal voor de groente in de winkel

• Er zijn soms aparte mensen die spullen in tassen doen.

• Bij de Ingang/uitgang van een winkel staat iemand om je (al gekochte) plastictasjes dicht te plakken en bij vertrek te controleren of dat wat je hebt gekocht ook daadwerkelijk in je (pas gekregen) plastictas zit. (zelfs als de uitgang náást de kassa staat)

  De mensen in de supermarkt spreken Afrikaans en we kunnen dus gewoon Nederlands praten. Hartstikke gezellig om af en toe even te kletsen en ze raken hier toch wel wat nieuwsgierig naar wat we hier nu precies doen.

  Donderdag hebben we activiteiten gepland en geboekt voor het weekend. Vrijdag vertrokken we vroeg richting The Crags voor een dagje uit. De grote weg (N2) is hartstikke goed te berijden en er is een prachtige natuur hier in Zuid Afrika. Het links rijden is al helemaal gewend, ik moet straks gewoon weer wennen om rechts te rijden. De wegen hier zijn allemaal tweebaanswegen. Wanneer iemand dan ook wil inhalen gaat de voorste auto links gedeeltelijk op de vluchtstrook rijden zodat je alle ruimte hebt om in te halen. Heb je ingehaald knipper je even met je alarmlichten om te bedanken, twee keer groot licht is de reactie ‘alsjeblieft’. Ook heb je hier het verkeersbord ‘’pas op, lopende mensen’’ midden op de snelweg. En dat is ook iets waar je voor moet oppassen, mensen lopen hier overal langs de weg. Zoals je begrijpt rijden we ook niet graag ’s nachts want je ziet de mensen gewoon niet en dan heb ik het nog niet eens over de auto’s zonder licht (er staan dan ook heel veel kruisjes aan de kant van de wegen).

  Daarnaast zijn ze hier aan 1 kant van de weg bezig met de weg. Eerst mag de ene kant rijden, vervolgens de andere kant. Wachttijd: soms wel 20 min.
  Aangekomen in The Crags gingen we naar Monkeyland. Een park waar 11 soorten monkey’s zitten en 1 apen. Jazeker, ik wist het niet, maar je hebt 11 soorten Monky’s waarvan de Bobbejaan de grootste is (deze zien wij vaak op de wegen)en 5 soorten apen waaronder de gorilla en de chimpansee. Monkey’s en apen zijn dus niet gelijk en leven ook nooit samen, het is bijzonder dat in het paar 1 aap leeft (naam even vergeten). We liepen met een gids die alle ins en outs van de monkey’s heeft verteld. In het park zijn we ook over de langste hangbrug gelopen. Je moest je bril afzetten omdat de monkey’s deze afpakken. Deze beesten zijn super slim, ze weten namelijk dat de mens die brug nodig heeft en er niet van af kan, pakken ze iets af, kan de mens het niet terug pakken omdat het niet kan slingeren in de bomen, fantastisch dat zo denken toch? Opeens voelde ik het, op mijn hoofd, ik keek op de linkerkant van mijn shirt en zag poep. Gadverdamme, apenpoep, op mijn shirt, gelukkig was er een lieve Duitse vrouw in de groep die wel vochtige doekjes had. Ach, brengt geluk hoorde ik.

  Naast het park zit nog een opvang voor speciale apen, de gids had tijd over en nam ons 2 hier nog even mee heen. Hier zitten apen die gehandicapt zijn, oud zijn maar ook apen met overgewicht. Deze kunnen niet in het andere park omdat ze daar als ‘zwak’ worden gezien en het niet kunnen overleven.

  Na de apen gingen we door naar de vogels. Het vogelpark Birds of Eden was naast Monkeyland. De vogels waren mooi maar de natuur om door heen te lopen was 10 keer zo mooi! We mochten hier zonder gids lopen en konden genieten van de omgeving. Tot ineens, je raadt het al, poep nummer 2. Een vogel vond het nodig om op de rechterkant van mijn shirt te poepen. Gelukkig had in nog geen tijd gehad voor een nieuw shirtje want ik liep nu met 2 poepvlekken op mijn shirt. Helaas geen vochtige doekjes maar blaadjes dit keer. Terug bij het begin liepen we nog even door het winkeltje, wat een leuke souvenirs hadden ze hier. We keken op het bonnetje en zagen lollipop poppetjes staan. We vroegen aan de 2 vrouwen achter de balie waarom ze zo heten, de vraag was blijkbaar heel grappig want geen van beide kwam meer bij van het lachen. De vrouwen hadden mega humor met elkaar en wij konden er ook wel om lachen.

  Om 14 uur hadden we een afspraak bij de olifanten. We waren veel te vroeg en moesten nog even wachten. Er kwam net een groep meiden terug, uiteindelijk vroegen we even waar ze weg kwamen. Amerika, Denemarken, Zweden en jawel Nederland. Ze studeerde docent engels aan het NHL in Leeuwarden en was hier voor 4 weken. Ja dat is dan wel kort, wij zijn hier nu bijna 6 weken en ik zou echt niet naar huis willen, er is nog zoveel te zien.

  Olifanten rijden was tof! Ik had dit al in India gedaan maar het blijven mega toffe beesten.

  Na de olifanten zijn we nog naar Jukani geweest, een wildpark. We kregen weer een gids en zaten in een groep met 6 oude mensen uit Canada, die waren hier op vakantie en gingen heel Zuid Afrika door. Leuk om even met mensen de praten over van alles en nog wat. In dit park waren veel wilde dieren. Tijgers, leeuwen, hyena’s, wilde honden, Lynxen, en ook de luipaard. De luipaard laat helaas zichzelf nooit zien. Zeker niet duidelijk, dat hebben we gemerkt. Maar de gids merkte op dat ze hem wel eens kon zien liggen bij 2 boven. Verstopt in het gras. Froucke heeft een foto gemaakt en JA! RAAK! Hij staat erop. Wauw, we zijn de enige van de groep en ook de mensen bij de receptie waren aangenaam verrast dat we heb erop hebben gekregen. En daarmee is meteen de big5 compleet! Tof:)

  Na bijna 2 gezellig uurtjes in het park was het alweer 17 uur.

  Ondanks dat iedereen hier alles ‘dichtbij’ vindt. Vinden ze het raar dat we weer naar huis rijden, dit is 1,5 uur. Maar een volle tank is ongeveer net zo duur als 1 overnachting, en thuis slapen is wel fijn.

  Zaterdag zijn we weer terug gegaan naar The Crags. Dit keer voor Canyoning. Canyoning is abseilen, zwemmen, tokkelen, en springen, en dat allemaal tussen de rotsen! Jeetje wat was dit gaaf. We kwamen aan en werden al meteen leuk onthaald. Onze instructeurs stelde voor dat zij voor 1 dag maar ons vriendje moesten zijn. Vooruit. We hadden en leuke groep met 4 Spanjaarden en 4 Britten waarvan er 2 in Kaapstad woonde en de broer kwam daar met zijn vriendin op bezoek. Één van de Spanjaarden had een gopro bij zich en de foto’s + filmpjes zou hij ons nog sturen. De toch was super leuk, we hebben van een rots van bijna 5 meter de diepte in gesprongen, wat een gaaf gevoel is dat! Verder was de tocht heel tof!

  We hadden betaald voor de 2 uur tocht en de rest van de groep deed de 4 uur tocht. We vroegen een aantal keer de tijd maar met een ‘’ je hebt vakantie’’ was dat snel weggevaagd. Gevolg was dus dat we ook 4 uur deden. Bij terugkomst werd gezegd dat wij hadden moeten zeggen dat we maar 2 uur hadden. Pardon? Zo werkt dat niet bij ons, wij moeten dat aangeven? Na een gesprek met de eigenaar van het bedrijf die ons volledig begreep hebben we niet meer hoeven bijbetalen.

  Op de terugweg zijn we even gestopt bij de Bloukrans brug. Hier is de hoogste bungee jump van de wereld! Toch wel echt heel tof. Maar met mijn geweldige medische achtergrond ga ik de gok niet wagen. En stiekem baal ik hier ook enorm van. Maar goed.. Je kan ook over de brug lopen dus dat ga ik sowieso even doen.

  Terug thuis gingen we eten bij Fried en Marian. De laatste avond samen eten want Fried en Marian gaan na een weekje in hun huis in Kaapstad weer terug naar Nederland. De tijd gaat mega snel.

  Zondag hebben we de grote schoonmaak in het huis gedaan. Verder hebben we rustig aan gedaan en vooral veel met school bezig geweest.

  Morgen gaan we alweer week 7 in! Het gaat allemaal zo zo snel, maar nog steeds erg genieten hier!

  Liefs,,

Week 5, Eindelijk op pad !

Week 5

9 maart t/m 15 maart 2015

Maandag hebben we Rugby en Basketball gedaan. Froucke stond bij Basketball in de kooi en ik stond op het veld voor Rugby.

De kinderen deden hartstikke leuk mee en begrepen de oefeningen al redelijk snel! De communicatie met de groepen gaat steeds beter en je weet bij veel groepen al hoe je ze het beste kan aanpakken.

Toen we ’s middags naar huis moesten besloten we onze taxichauffeurs te bellen. Ze konden ons altijd ophalen zeiden ze. We kregen te horen dat we even 10 minuten moesten wachten en dus gingen we bij het bushokje zitten. Eenmaal daar stopte daar een auto. We wilden er al heen gaan om te zeggen dat we op iemand wachten maar hij zei: ‘’You’re Dutch students right?’’ uhm ja? Hij vertelde dat hij ons zo herkende omdat een paar jaar geleden hier ook Nederlandse meisjes waren. Die kennen wij. Marin, Marin en Nienke hebben hier een aantal jaar geleden als eerste lesgegeven op de Mziginsi school. Ik heb een sms’je naar de taxi gestuurd en zijn ingestapt bij Tim. Hij had hele verhalen over de meiden en dat hij ze zo geholpen had. Hij woont ook in St Francis en werkt in de haven bij een safari bedrijf. Hier kunnen je walvis en dolfijnen touren op zee doen. Dit wilde wij eigenlijk al eens doen, maar was de laatste keer dicht toen wij er waren. We mogen hem altijd bellen als er iets is.

We zijn bij huis afgezet en waren dit keer al om 13.30 thuis! Ja, wat doe je met al die tijd in de middag?. Het was prachtig weer dus we besloten om lekker even naar de zee te gaan. De zee was heerlijk en we hebben lekker gezwommen met ons bodyboard.

Op dinsdag hadden we weer groep 3. Omdat we pas ’s middags hoeven les te geven gingen we ’s ochtends bij 2 klassen even een uurtje kijken. We begonnen bij Grade 3. We gingen aan de zijkant zitten en de kinderen gingen al snel weer aan hun werk. Ze waren bezig met rekensommen en Xhosa. De Juf zat wat achter in de klas dingen na te kijken. Na de pauze hebben we een les Engels gezien van Grade 7. Wanneer de leraar binnenkomt, staat iedereen naast hun bankje en zeggen ‘’’Good morning teacher’’. We krijgen de indruk dat heel veel kinderen het Engels hier niet verstaan maar ook geen moeite doen om het te leren. Sommige kinderen staren gewoon wat voor zich uit en wanneer er een vraag wordt gesteld komt er geen reactie. Wanneer ze wel iets zeggen gaan ze staan om antwoord te geven.

We mogen interneten bij Harcourts. Harcourts is het bedrijf dat het verhuur van huizen hier doet. Fried heeft daar contacten en heeft geregeld dat wij daar boven op kantoor mogen zitten.

Die avond zijn we uiteten geweest bij Barons. Barons is een burger restaurant hier in St Francis. Op dinsdag is hier burgernight en konden we voor R40 (€3,01) een goede, grote en lekkere burger eten.

Woensdag hadden we de kleuters. Ondanks dat deze kinderen geen engels kunnen vind ik deze kinderen altijd super leuk om te hebben.
Vandaag gingen we dansen.
Alle kinderen staan dan in een kring en 1 iemand staat in het midden. Die ene persoon in het midden bedenkt een dansje en de rest doet dat na. Tijdens het dansen zingen we ‘’Do as I do’’ ‘’I do, I do’’’. In het begin sta ik in het midden want spannend is het nog wel, maar na een aantal dansjes willen een aantal kinderen ook wel even een dansje doen. Geweldig! En wat kunnen die kids hier geweldig dansen!

Donderdag was het bloedje heet. We hadden weer de groepen 4t/m7 en gingen vandaag het spel slagbal spelen. In plaats van slaan met plankje doen we schoppen met een bal. Voor honken gebruiken we hoepels en we doen niet met uit. Als je te laat bent moet je een hoepel terug. En begint bij de eerste groepen wat stroef, maar gedurende de lessen ging het super leuk! Slagbal was echt een succes. Het was super warm maar vaak stond je toch in het veld en je hoefde maar 1 keer echt hard te rennen. Ook de kinderen vonden het hartstikke leuk!!

Terug met het busje hadden we een ijsje gekocht voor Lile & Rudolph (onze taxichauffeurs). Ons busje rijdt door naar Sea Vista (Chinatown). Dit is de sloppenwijk bij St Francis om de hoek. Normaal gesproken rijden we eerst door ons dorpje en gaan ze daarna door. Vandaag was dat even anders. We reden eerst door Chinatown, voor ons wel leuk want hier kunnen we niet ‘’zomaar’’ met z’n 2en doorheen lopen omdat dit niet heel veilig is voor ons. Met het busje kan dit natuurlijk prima. De overheid wil niet meer dat mensen in krotten wonen en heeft huisjes laten bouwen. Ondanks dat zien er veel huisje slecht uit. Ook staan er nog steeds gewoon huisjes van hout of platen. Het was tof om er even doorheen te kunnen.

Thuis wilden we nog even over het strand lopen. Het was eb en dan kun je hier een heel eind over het strand lopen. Bij vloed lukt dat niet;). Na een stuk lopen zagen we 2 mensen in de verte. Froucke zei nog ‘’Dat zou toevallig zijn als dat Fried en Marian zijn’’. Ineens zien we gezwaai en ja hoor, het waren Fried en Marian. Wat een toeval dat we elkaar, allebei van ver van huis, tegenkomen. Zij waren hier met hun bootje heengevaren en wilden even wandelen. We zijn nog heel even mee geweest op het bootje en daarna weer terug gelopen naar ons huisje.

We hebben vandaag ook geprobeerd om te bellen voor ons Visum. Wat een drama daar bij Home Affairs. We konden op internet pas 11 mei een afspraak maken, maar 11 mei is precies de dag dat ons visum verloopt. Met bellen kom je niet veel verder. Echt NIEMAND kan of wil je helpen.

Vrijdag gingen we naar Jeffreys Bay. We hebben gebeld om een auto te huren en dit was geen probleem. Voor onze Jeep moeten we nog even wat langer wachten op het kentekenplaat maar we wilden wel al wat zien van de omgeving. Met het busje reden we dit keer ook door de sloppenwijk achter onze school. Hier wonen de meeste kinderen van onze school. Ik vond dat deze huisjes er nog slechter uitzagen dan die we gisteren zagen.

De taxi bracht ons naar de autoverhuur en we kregen onze auto. Een witte Fiat 500 !!! Mijn mooie droomauto, helaas kreeg ik deze er niet in bij Dirk, maar heb hem nu toch even voor een aantal dagen. Met betalen vroegen ze ineens of ik wel even de pincode van mijn creditcard wilde invullen. Huh? Wat? Ik weet geen pincode? Het was in ieder geval niet mijn normale pincode. Toen ik dus bus moest betalen hebben ze gewoon mijn nummer opgeschreven en is het geld eraf gehaald. Op goed vertrouwen mochten we dat nu ook doen.

Ik ging rijden! Ik had nog nooit links gereden maar het was al aardig gewend omdat we steeds in het busje ook aan de linker kant rijden. Het schakelen is soms nog wel even wennen, die zit hier natuurlijk ook links.

In Jeffreys Bay zijn we even rondgereden en bij wat surfers gekeken. Het was slecht weer en dus ook niet zo druk op het strand hier. We zijn nog naar een winkelcentrum geweest en hebben even gewinkeld. En toen… ja ja hoor, er is een Mc Donalds! Daar werden wij wel blij van, we hebben even genoten van een Big Mac met frietjes. Ik moet zeggen dat het eten hier heel goed gaat. Ik ben soms nogal moeilijk met eten maar alles smaakt hier eigenlijk prima. Froucke woont al wat langer op zichzelf en kent dus veel ‘makkelijke’ en lekkere gerechten! Dankjewel FrouckeJ.

‘s Avonds maar meteen gebruik gemaakt van de auto en naar de Kaap gereden. Het is hier prachtig om te zitten en te genieten van de zee en de zonsondergang. oké, vandaag was het bewolkt maar als de wolken er niet zijn is het wel echt heel mooi.

Zaterdag gingen we dan eindelijk wat van de omgeving zien! We zijn naar Hankey gereden om vervolgens door te rijden naar Patensie. Het is een prachtige omgeving hier. De hoofdwegen zijn verhard maar die wegen houden soms ook gewoon op en dan rijdt je op gravel. (onze mooie witte autootje is ook niet zo wit meer). We hebben wat rond gereden en zijn richting de Baviaanskloof gereden. We hebben nog geen 4x4 (onze jeep wel) dus wilden we niet té ver rijden. We weten niet hoe de weg is. Op het moment dat ik wilde gaan keren zagen Froucke ineens bavianen (bobbejanen) op de weg! Kleine, maar dit keer ook hele grote! Oké, dan rijden we toch nog maar even een stukje door. Super tof om die beesten zo op je weg te hebben! We kwamen bij een camping en zijn daar omgekeerd en weer terug gegaan. We kwamen een bordje tegen met Kouga Dam. Gelukkig zijn we hier wel hetzelfde in: We zien iets? Leuk gaan we heen!! Aangekomen bij de Kouga Dam lazen we dat je 15Rand moest betalen maar een jongetje zei dat zijn vader er niet was en dat we dus we door mochten rijden. Wauw, wat is zo’n stuwdam groot als je er boven op staat. Echt mega, en het uitzicht was prachtig hier.

Sommigen van thuis vragen wel, is het niet zielig al die kindjes? Om eerlijk te zeggen, nee. De kids zijn bij ons zo vrolijk en dit is hun leven. Zij weten ook niet beter. Tuurlijk is het wel wat zielig om die huisjes te zien, maar dit is zo. Ik weet dat ik daar in India veel meer moeite mee had maar toen was ik ook 6 jaar jonger.

We zien wel veel mensen aan de kant van de weg lopen. En die lopen ver, geloof me. Dat is soms wel lastig om te zien. Je wilt ze zo graag meenemen maar dat kan gewoon niet (sowieso niet ons fiat’ je). Ook gaat je geweten spelen als donkere mensen voor je stoppen om je een lift te geven en je deze afslaat. Het moet hier wel, want je weet maar nooit, maar het voelt niet bepaald fijn.

Die avond hebben we Fried en Marian uitgenodigd om met ons uiteten te gaan bij de Italiaan. Vooraf zijn we nog even langs Legends geweest. Er was Rugby op tv en dan kan het een groot feest zijn. Na het eten hebben we nog een drankje gedaan bij een andere bar waar een live band optrad. Je kan hier tot laat nog heerlijk buiten zitten en genieten.

We hebben net een afspraak gemaakt bij Home Affairs voor 13 mei. We zijn benieuwd hoe dit gaat.

Laat gerust een berichtje achter. Het is leuk om te zien dat jullie onze verhalen lezen!

Liefs,

Week 4

Week 4

2 maart t/m 8 maart 2015

Maandag. De tweede lesweek hier in Humansdorp. Deze week besloten we om de groep weer op te splitsen in twee groepen. Aan de andere kant van het schoolgebouw en het veldje staat nog een stenen kooi. Hierin kunnen ze voetballen of netballen.

Froucke stond deze keer in de kooi met trefbal. Trefbal kennen ze nog niet, en het blijkt toch wel moeilijk te zijn om de regels duidelijk te maken. Want ja, wanneer ben je af en wanneer niet? Gelukkig was jagerbal een goede twee optie.

Ik stond op het veld met hooghouden. Hooghouden met een racket en een balletje. Met zulke onderwerpen en dit aantal kinderen besef ik altijd weer dat ik toch zeker wel wat organisatorische dingentjes heb geleerd daar op de ALO in Groningen. Het is algemeen bekend dat kinderen geen balletje kunnen ‘vasthouden’. Dit kunnen ze gewoon niet en volwassen mensen (waaronder ook zeker ik) kunnen dit ook niet. Er is altijd wel iemand aan het stuiteren, of gooien. In ieder geval. Ik had de kinderen eerst in een kring gezet, toen een racket gegeven en toen het balletje. Het balletje in de lucht houden als je iets verteld is nog steeds de beste methode.
De kinderen doen hier alles ‘’précies’’ wat jij ook doet. Vorige week moest ik even mijn veter strikken. Ik buk naar mijn schoen en zie dat iedereen, maar dan ook iedereen naar de grond gaat en zijn schoenen uit doet. Oke dit was niet de bedoeling.
Nu had het ‘’monkey see, monkey do’’ gedrag zijn voordeel. Want elk truckje dat ik liet zien doen ze meteen na. Het is leuk om de kinderen zo enthousiast te zien met zulke simpele oefeningen.

‘s Middags met het busje gaat steeds beter. Sinds dinsdag ‘kennen’ we wat taxibestuurders. Toen wij dinsdag wat drinken wilden halen voordat we het busje ingingen kwam een taxibestuurder naar ons toe. ‘’St Francis bay right?’’ Ja! Hij vertelde ons dat we de straat uit moesten lopen en om de hoek moesten wachten. En daar kwam hij even later met een leeg taxibusje.

Zoals ik al vertelde rijden de busjes hier niet op vaste tijden. Er is een schema waarop staat wie op dat moment mag rijden en dus geld mag verdienen. De bestuurders wachten dus vaak net zo lang tot hun busje vol is en ze het meeste kunnen verdienen. Gevolg is wel dat we dus soms 2 uur moeten wachten. Tot dinsdag. Deze meneer moest naar een plek iets verder dan ons plekje om mensen op te halen. Hij mag daar alleen met een leeg busje heen rijden en niemand meenemen. Omdat wij en blijkbaar ook anderen met hem afspreken waar we moeten staan kan hij ons stiekem meenemen naar St Francis Bay. Dat scheelt ons heel lang wachten.

Woensdag hadden we weer grade 1 & 2. Met deze groepen gingen we het thema ‘gooien’ behandelen. In een kring een bal overgooien en overgeven, ze vinden het geweldig. Het was echt bloedheet vandaag en er de zon scheen recht boven ons. Na zo’n 20 min hadden we al allemaal kindjes met een mega bezweet hoofd. In plaats van een uur hebben we 30 min les gegeven. Voor ons was het stiekem ook wel wat te warm. Naarmate de middag kwam werd het gelukkig alweer wat aangenamer.

Donderdag hadden we weer grade 4 t/m 7 voor de tweede keer in de week. Omdat de busjes alleen ‘s ochtends regelmatig rijden zijn wij vaak al 7.45 op de basisschool aanwezig terwijl onze les om 9.00 begint. We liepen naar klas om de groep op te halen. Maar helaas, de juf had het al druk genoeg die dag en er was geen tijd voor gym. Okeeee, dan niet. Het kan hier allemaal. Gevolg was dat wij moesten wachten tot 10.30 voordat we les konden geven.

We hebben vandaag ook ontdekt dat we een huisdier hebben in ons materialen hok. Een muis. De eerste keer dat ik hem zag schrok ik, maar de muis schrok net zo hard en vloog weer weg.

Vrijdag is onze vrije dag en we konden uitslapen. Rond 11 uur merkten we op dat ons hele pleintje voor het huis vol met auto’s stond. Normaal staan daar hooguit 5 auto’s. We gingen even kijken wat er was en kwamen er achter dat er in ons zwembad een zwemwedstrijd gehouden werd door het St Francis College. Dit is een basisschool voor voornamelijk blanke kinderen.

Het was hartstikke gezellig en het zat vol met papa’s en mama’s, opa’s en oma’s.

Na 2 uur was het afgelopen en zijn we weer naar ons huisje gegaan.

‘s Avonds waren we uitgenodigd bij Fried en Marian. De kinderen en kleinkinderen uit Nederland waren er en we hebben met z’n allen heerlijk vlees gegeten van de braai (=BBQ)

Het was een hele gezellig avond en toen Fried met zijn zoon Pascal ons weer naar huis bracht besloten we met z’n allen nog een drankje te doen in Legends.Na een geslaagd avondje zijn we lekker op bed gegaan.

De dag erna hebben we uitgeslapen en verder niets gedaan.

Zondag besloten we een wandeling te maken naar Port St Francis. We kunnen dit vanaf ons huisje zien en het leek ons wel een leuke route.

Na een uur kwamen we aan in de haven. Omdat het zondag was was het erg rustig. We hebben even geluncht en zijn daarna weer terug gelopen. Dit keer vonden we een route die langs het water liep. Deze route duurde dan misschien wat langer maar was wel 10 x zo leuk als de grote weg. Halverwege sprong er ineens een hondje bij ons. Hij liep vrolijk vooruit en heeft uiteindelijk wel een half uur met ons meegelopen. De hond had een halsbandje met een telefoonnummer erop dus die ben ik maar gaan bellen. De vrouw kwam er later aan rijden en vertelde dat het hondje wel vaker wegloopt maar altijd weer terug komt. De vrouw bood ons aan het laatste stukje met haar mee te rijden naar ons huisje. Na 4 uur waren we weer terug in ons huisje. We hadden het warm en wilde even lekker afkoelen in de zee. Helaas was de zee steen en steen koud. Zo koud dat het pijn begon te doen. Gelukkig was het water van het zwembad een stuk warmer en hebben we nog wat baantjes getrokken.

We mogen gebruik maken van het internet bij Harcourts. Harcourts regelt hier de verhuur van de woning (ook die van ons) en Fried heeft gezorgd dat wij hierboven op een kantoortje mogen zitten. Ideaal dus !

Ondanks dat deze blog van afgelopen week was kan ik eindelijk zeggen dat het afstudeerplan van zowel Froucke’s als die mij goedgekeurd zijn ! We mogen dus afstuderen. Nu keihard werken aan ons onderzoek en project.

Liiefs,
Marianne

Maart, een nieuwe volle maand.

Zondag 1 maart 2015

Het is alweer maart. De maand februari ligt weer achter ons.

De maand waarin heel groot AVONTUUR in mijn hoofd stond en steeds dichterbij kwam. De maand waarin ik alleen al mega zenuwachtig was voor überhaupt het vliegen. De maand waarin ik ook daadwerkelijk weg ging van mijn vriendje, familie en vriendinnen om naar de andere kant van de wereld te vliegen. En jeetje wat zou ik iedereen gaan missen. De maand waarin ik een nieuw ‘thuis’ zou krijgen voor de komende maanden.

Maar wat is februari goed bevallen. De eerste indrukken zijn geweldig en we voelen ons al thuis in ons appartementje aan de zee.

De verschillen hier in vergelijking met Nederland zijn soms groot. De kinderen die wij lesgeven wonen in het Township, Krottenwijk of zoals het hier ook wel noemen ‘in opslaghuisjes’. Ze hebben wel een huisje met muren want de overheid wil namelijk niet meer dat ze in ‘krotten’ wonen. Maar ja, onderhoud dat gebeurd hier niet tot nauwelijks. De mensen hebben hier geen geld, of in ieder geval heel weinig. Kinderen lopen soms in verscheurde schoolkleren, er is gewoon geen geld voor nieuwe kleren. De school waar wij lesgeven kost 120 Rand per half jaar. Dat is 18 euro om een heel jaar daar naar school te kunnen. En zelfs dat, dat is veel geld. Gelukkig worden veel mensen, mensen die echt geen geld hebben, hier geholpen door de stichting ‘De vriendenkring’. In deze stichting zijn Fried en Marian coördinator in Nederland en Zuid Afrika. Wat is het mooi om hier ook je steentje aan bij te kunnen dragen.

De kinderen hier zijn hebberig. Een bal, een hesje, een hoepel, het wordt uit elkaars hand gegrist en afgepakt. Pakken wat je pakken kan, we zijn hier heel erg bezig om dat stukje ‘fatsoen’ in de les centraal te houden. Maar wat wil je? Als je moet vechten voor eten of materiaal is dit zo’n gekke reactie nog niet. De kinderen komen dan ook met allerlei spullen de les in. Muntjes houden ze bij zich en sommige kinderen hebben zelfs hun potlood steeds stevig in hun hand, want dat is hún potlood.

We voelen ons hier totaal niet onveilig. We gaan hier met het taxibusje, wat ons is verteld dat dat ook prima kan. Alleen blanke mensen gaan hier niet met een busje, blanke mensen hebben een eigen auto. We worden dan nog steeds af en toe wel raar aangekeken als we weer instappen. ‘’Dames, klim hulle ook taxi’s?’’ en ‘’Jullie soort doet dit niet’’ horen we dan ook wel. (stiekem moest ik even in mijzelf lachen, wat als wij hen of Marokkanen, of Turken of wie dan ook als ‘’soort’’ noemden in een zin, discriminerend, hihi)

Maar ze zijn hier totaal niet afwijzend en ze bedoelen het goed. Ze zijn juist heel behulpzaam en nieuwsgierig. Zeker de eerste keren, wij wisten niet hoe dat werkt, wanneer vertrekt het busje? Hoe gaat dat met betalen? Hoe kunnen we zeggen waar we eruit moeten? We zijn de eerste keren gewoon goed geholpen door de lokale bevolking hier.

En stiekem voelen we ons al een beetje locals. ‘s Ochtends komen we wel eens dezelfde mensen in het busje tegen waarna we naar ze roepen ‘’lekker werken’’ wanneer ze uitstappen. ‘’Dankie, jullie praat baie mooi Afrikaans’’. We weten niet of ze ook weten dat het gewoon Nederlands is.

Dat gebeurd wel vaker. Ze horen het Nederlands, herkennen het vanuit het Zuid Afrikaans en vinden dat uiteraard super grappig.

Niet iedereen gaat trouwens met busjes. Veel mensen hier worden vanzelf opgepikt voor werk. Super grappig om te zien. Komt er weer een vrachtwagenbusje aan, komen er 3 paar voeten uit de achterklep van de auto. Of ze staan gewoon in de achterbak van de auto. Het ziet er tof uit en ze zwaaien altijd beleefd naar ons.
Iedereen is hier beleefd trouwens. Een gewone ‘hallo’’ is hier niet. Het is altijd ‘’hello, how are you?’’ Zo raak je ook sneller even in een gesprekje met mensen.

Zo kwamen we in gesprek met een zwarte zuid afrikaan. We vonden hem al een beetje raar, en uit de houding van de andere mensen in de bus konden we opmaken dat die meneer in kwestie misschien een beetje gek was of in ieder geval wat te veel had gedronken. Ondanks dat hebben we prima gesprekje gehad in de bus en hij had wat punten waar we toch wel over na zijn gaan denken. Voor hem was 100 Rand (7euro) veel geld. Hij wilde zo wel een hele dag bij ons schoonmaken voor 100 Rand bij wijze van. Maar die blanke mensen, die blanken mensen zijn verwend en rijk. Ze doen altijd de hele dag aan golf of tennis en smijten met geld. Ondanks dat wij ons totaal niet voelde aangesproken begrepen we wel wat de man hier bedoelde. Zomaar even 100 Rand uitgeven is voor ons niets. Hij zei het als: ‘’ You just give it away, all that money. Blown away with the wind’’.

Wij smijten niet met geld, maar kijk eens naar wat wij ‘’zomaar’’ even naar de school brengen. We geven geld uit aan sportmateriaal alsof het niets is. En ja we hebben het geld, en het is voor een goed doel, maar het is en blijft veel geld voor deze mensen. Een mini voetbalgoaltje kost al meer dan het schoolgeld hier, even als voorbeeld.

Echt armoede in huizen hebben we nog niet gezien. St Francis Bay is zoals ze het noemen een blank dorp en er wonen hier ook veel mensen die hier vakantiehuisjes hebben. We hebben een golfbaan, een tennisbaan en een squashbaan. We moeten binnenkort ook maar beginnen met sporten hier.

Fried wil ons nog eens meenemen het Township in, alleen is dit niet verantwoord en dus blijven we daar nog even uit.

Van de week liepen we vanaf de school naar het dorp(10min) waarnaar een donkere man ons aanhield. Hij vertelde dat hij gehoord had dat wij, 2 blanke meisjes, les gaven op de Mziginsi school. Hij vond het fantastisch, zijn zoon zit op de school en hij is helemaal blij. Hij zei dat wij waarschijnlijk moe zouden zijn na zo’n dag, maar dat het geluk van zijn kind zo groot was dat we dat niet mochten vergeten. Een godsgeschenk waren wij. Wauw wat is dat mooi om zo te horen!!

Zulke dingen houdt je wel hier, het is misschien wat ver van huis, maar wat is het hier mooi en wat fijn dat we zo betekenis vol kunnen zijn.

Zo, even een iets andere blog dan anders. Maar zo zullen ze vaker komen denk ik. We beginnen morgen weer aan een week lesgeven en veel ‘’nieuwe, spannende’’ dingen zullen er niet te vertellen zijn.

Fried en Marian komen dinsdag weer terug uit Kaapstad met hun kinderen. Ik weet dus niet hoe vaak het mogelijk is om een blog te posten maar jullie zien vanzelf wel weer iets verschijnen.

Liieeefs,
Marianne

Vrij weekend en lesgeven

Hoooi!

Toen ik donderdag de blog aan het posten was, kwam Pierre (de vriend van Fried en Marian) eraan. Het Greenpeace schip ligt in de haven van Cape St Francis! Daar moesten we natuurlijk even bij kijken. We zijn samen met Marian erheen gereden. Aangekomen was het mega druk daar. In Zuid Afrika willen de russen 3 kerncentrales bouwen. Met deze 3 kerncentrales kunnen ze dan heel Afrika voorzien van power. Ondanks dat de Russen gaan bouwen, zijn de Zuid-Afrikanen verantwoordelijk mocht er iets verkeerd gaan. Zuid Afrika is een prachtig mooie omgeving. Daar zouden geen kerncentrales gebouwd moeten worden. We hebben er even gekeken, foto’s gemaakt en zijn toen terug gegaan voor het eten. We waren uitgenodigd door Fried en Marian en hebben met z’n vieren weer een heerlijke vleesfondue gegeten.

Vrijdag 20 februari

Vandaag hebben we eens een dag helemaal niets gedaan. ’s Ochtends hebben we heerlijk uitgeslapen en zijn we maar eens begonnen aan school. Helaas moeten die dingen ook gebeuren. We kregen bericht van school dat ze hopelijk 10 maart alles hebben nagekeken. Ondanks dat dat nog even duurt, beginnen we al wel aan onze verslagen.

We hebben de hele middag aan ons schoolwerk bezig geweest en zijn daarna nog even uit huis geweest. Froucke is lekker wezen hardlopen, ik ben een rondje gaan lopen over het strand.

Een rustdag voor ons dus even, ook wel eens lekker.

Zaterdag 21 februari

Vandaag hebben we bijna de hele dag regen gehad. We zijn dan ook weer de hele dag binnen geweest en konden nog even wat extra aan ons school doen.

Toen het eindelijk even droog was zijn we naar de supermarkt geweest. Het is heerlijk dat de winkels op loopafstand liggen. We hebben stokbrood gehaald en ik heb mijn favoriete tomaatjes gerecht klaargemaakt.

’s Avonds vonden we het tijd om eens uit te gaan. We hadden gehoord van de bar Legends. Ook de barretjes zitten op loopafstand, heerlijk. Het was er nog niet zo druk maar we besloten toch om een biertje te gaan drinken. Al snel raakte we in de praat met ‘de locals’. De meneer in kwestie was slechthorend waardoor het communiceren even iets moeilijker werd gemaakt. Met ‘ja’ en ‘hmmhmm’ kwamen we in ieder geval een heel eind. Na een tijdje kwam er een nieuwe ‘surfgast’ binnen. Alliston. Alliston had al de hele wereld gezien maar vond St Francis toch echt de mooiste plek op aarde en daar woonde hij dus nu ook. Alliston gebruikt erg vaak het woord ‘’fucking’’, praktisch in elke zin, het was leuk om naar te luisteren. Hij raakte niet uitgepraat over mijn bovenarmen, verliefd was hij. Juist. Ondanks dat Froucke jonger is vond hij haar dominanter in haar doen en praten. Hij had wat vreemde opvattingen maar zei gewoon wat hij dacht, heerlijk.

Rond 1 uur zijn we weer terug gelopen naar ons huisje waar weer heerlijk in bed zijn gegaan.

Zondag 22 februari

Vandaag stond uitslapen op een programma met als 1^ste activiteit: Zwemmen. De zee lag er heerlijk bij en we hebben ons bodyboard maar even uitgeprobeerd.
Na gisteren was het vandaag prachtig mooi strak blauwe lucht. Na de zee zijn we nog snel even in het zwembad gesprongen waarnaar we weer terug gingen naar ons huisje.
Fried en Marian zijn een weekje in Kaapstad maar wij mochten wel gebruik maken van hun Wi-Fi (kijk, dat scheelt ons een hoop mb verbruik). Omdat zij het huis altijd volspuiten met een gas voor de beestjes konden we het huis nog niet in. We besloten om voor de voordeur met ons laptopje te gaan zitten. We hadden een aantal dingen die we moesten downloaden en we konden weer even wat foto’s sturen. En toen was de Wi-Fi weg… We bedachten als snel dat de stroom er uit lag en de internetverbinding stroom nodig heeft. Daar zaten we dan, op de grond met onze laptop. Tja, er zat niet veel anders op dan onze spullen pakken en weer naar huis lopen. De stroom heeft er 2 uur afgelegen, geen probleem in principe maar al mijn apparatuur was leeg. Eerst viel de laptop uit, daarna mijn telefoon en als laatste ook nog de iPad. Gelukkig heeft Froucke de e-reader mee en kon ik een boek lezen.

‘s Avonds zijn we lekker op tijd gaan slapen, morgen de Big Day, onze eerste stagedag!!

Maandag 23 februari

Wauw, vandaag was het dan zover, onze eerste stagedag!

We vertrekken vroeg van huis om met de bus te gaan. Aangezien je niet weet hoelaat er een bus komt neem je maar wat extra tijd.

We moesten nog even ons rooster kopiëren voor de school, en dus zouden we nog even naar ‘de village’. Wanneer wij zeggen: ‘’We’re going to Humansdorp’’ krijgen we als antwoord: ‘’You are already in Humansdorp’’. Omdat we niet mogen lopen van de Jake (docent) krijgen we zijn auto te leen. Froucke rijdt ons ‘veilig’ naar de winkelstraat om daar wat kopieën te maken.

We hebben vandaag Grade 4, Grade 5, Grade 6 en Grade 7 De groepen zijn ingedeeld op leeftijd maar ook op niveau. Om een beeld te krijgen: Tel er 1 groep bij op voor Nederlandse begrippen. Grade 4 is dus groep 5.

Het was in het begin we leven spannend maar alles gaat hier heel relaxed qua tijd. Dit geeft voor ons in ieder geval al wat rust.

We zetten onze spullen klaar en moeten dan de groep uit de klas halen. Er zijn lang niet genoeg leraren waardoor klassen ook gewoon vaak zonder leraar zitten. Maar de kinderen blijven gewoon in hun lokaal.

Wanneer ze horen dat ze naar gym mogen barsten ze in juichen uit. Mooi om te zien, dat begint al goed.

Vandaag staat estafette en tikkertje op het programma. Rustig even iets makkelijks neerzetten zodat wij ook een beetje overzicht kunnen krijgen van de groepen. Deze verschillen ook van 38 tot 63 kinderen per klas, dat is wel even wat anders dan mijn 25 kinderen die ik vorig half jaar had.

De kinderen zijn super enthousiast en zodra wij in de buurt zijn pakken ze ons vast, en laten ze ons ook niet meer los.

Het communiceren gaat prima tot nu toe. De oudere kinderen spreken prima Engels en kunnen ons goed begrijpen. Luisteren is soms wat lastig en we moeten wel routine en discipline toevoegen aan de lessen maar de samenwerking met Froucke gaat heel goed, we zijn goed op elkaar ingespeeld!

Kinderen hier willen eigenlijk alles wel voor je doen. Wanneer we overgaan naar een ander spel is het veld binnen no time opgeruimd. Hartstikke lief natuurlijk, maar al die dopjes en pionnen hebben we ook nodig voor de volgende les. Duidelijk maken dat wij alles wel opruimen zal gaan helpen.

Bij thuiskomst zijn we nog even lekker de zee ingedoken waarnaar we na het eten lekker optijd zijn gaan slapen.

Voor ons dus een prima eerste indruk van de groepen!

Morgen weer een nieuwe dag van lesgeven.

Dinsdag 24 februari

Vandaag een kort dagje lesgeven op het programma. We geven vandaag van 11.30 tot 12.50 Grade 3A & 3C gymles.

Omdat we later op de ochtend vertrekken is de kans op een busje aanzienlijk kleiner geworden. De busjes rijden hier ’s ochtends op iedereen naar het werk te brengen.

Toen we na drie kwartier nog geen bus zagen besloten we maar te gaan liften. Liften gebeurd hier heel veel. We vonden het allebei tof om te gaan doen maar ook wel spannend. We wilden in ieder geval met blanke mensen meerijden (die zijn hier genoeg in St Francis, veel oude mensen) en het liefst ook een vrouw. Je moet wel opletten, wanneer je laat merken dat je gaat liften wordt je snel meegenomen door de zwarte bevolking hier die je wel wil brengen.
Het lukte tot eerst niet heel erg goed. Tot er een auto tutterde en stopte, vol donkere mensen. We hebben nee gezegd, maar begonnen ons toch wel wat schuldig te voelen, het voelt soms allemaal zo oneerlijk hier. Maarja, je weet maar nooit. Even later stopte er een oude man die ons wel wilde meenemen. Het was een hele aardig man uit Engeland die een hele tijd in Amerika had gewoond. Hij kende ook wel mensen uit Nederland en woonde al weer een tijdje in St Francis.

We zijn afgezet bij de school en ons eerste liftavontuur is goed bevallen

Het is vandaag wat slecht weer. Grijze lucht en erg benauwd.

We doen vandaag weer renspelletjes met Grade 3. Ze vinden het super leuk, dat kunnen we zien aan alle lachende gezichtjes. Wanneer wij ‘good morning’ zeggen krijgen we ‘good morning teacher’ terug.

Hoelahoepen vinden ze hier fantastisch. We besloten dat ze de laatste 10 minuten wel even vrij mochten spelen. Wat een feest, en wat mooi om al die kindjes zo gelukkig te zien.

Tweede grade 3 ging wat lastiger. De kinderen spraken lang niet allemaal engels, en we hadden het idee dat ze niet alles goed begrepen. Gelukkig was de leraar erbij en kon zij af en toe wat voor ons vertalen. Dat gaat morgen nog wat worden met Grade 1 en 2.

We zitten nu in het huis van Fried en Marian. Even weer alle foto’s uploaden en berichten plaatsen!

Liieefs,

De eerste week vol voorbereidingen!

Hallo, ben ik weer ! :)

Ik dacht ik laat maar weer eens even van mij horen. De afgelopen dagen stonden vooral in het teken van voorbereiden op de gymlessen!

Maandag 16

Vanochtend zijn we vroeg vertrokken naar de Mzingisi school in Humansdorp. We hebben nog steeds geen auto maar Marian wilde ons gelukkig wel even brengen. Op maandagochtend 8 uur begint hier de weekopening van de school. Alle kinderen staan dan per groep in een rijen opgesteld op het plein. Ze zingen wat liedjes, en de principal doet nog een verhaaltje. Wij werden meteen deze ochtend voorgesteld aan de hele school. De naam ‘’Marianne’’ kende ze wel. ’’Froucke’’ was toch wel een gekke naam vonden ze, het lijkt wat op frog (kikker). Na de opening zijn we even naar het materialen hok gegaan om te kijken wat er nog is overgebleven van de afgelopen jaren dat hier studenten stage liepen. Veel materiaal wordt hier veel gebruikt en er is veel versleten of stuk. Gelukkig hebben wij mega veel geld ingezameld om nieuw materiaal aan te schaffen en te gebruiken voor onze lessen. We hebben een inventarisatie gemaakt van wat er is. Op de terugweg naar de auto kwamen we langs een lokaaltje. We zijn hier even naar binnen gelopen en deze 5 kinderen van een jaar of 6 kregen hier bijles in lezen. We hebben er even bij gezeten en hebben een paar woorden geleerd in het Xhosa. Xhosa is de taal die hier gesproken wordt. Het is een verschrikkelijk moeilijk taal dus we beginnen er ook maar niet aan, Engels verstaan ze gelukkig ook prima.

Om 11 uur zijn we weer richting St Francis Bay gereden. Thuis aangekomen zijn we door gelopen naar Harcourts. Harcourts is een bedrijf dat hier vrijwel alle huizen regelt. Omdat wij hier geen brievenbus hebben (zoals de meesten hier), hebben we gevraagd of we onze post bij hen kunnen laten bezorgen. We hebben een adres gekregen en ze houden de post daar voor ons achter. (mocht je het adres willen weten, neem dan even contact op met mijn ouders of met Dirk, die weten het wel)

Omdat we nog niet de zee in waren geweest besloten we om dat vanmiddag te doen. Het water van de zee is heerlijk met dit warme weer. De golven zijn hier mega groot en de zee kan dus soms wat gevaarlijk zijn.

‘S avonds zijn we na een filmpje heerlijk in slaap gevallen in ons paleisje.

Dinsdag 17 februari

Vandaag zijn we opgehaald door Marian. Met z’n 3en gaan we vandaag naar Port Elizabeth (1 uur rijden) voor materiaal en informatie over visumverlening. We kiezen er voor om eerst naar Home affairs te rijden. Home affairs regelt hier de burgerzaken en we willen graag een visum verlenging. Je mag in Zuid Afrika maar maximaal 3 maanden verblijven, daarna moet je het land uit of een visum aanvragen. Een dag langer is al een boete van 15.000 Rand + een landverbod van een aantal jaar. Na een tijdje zoeken vinden we het gebouw. Hier zijn wel gelukkig snel aan de beurt. Helaas verteld de mevrouw achter de balie dat dit veranderd is. We moeten via internet een aanvraag doen en dan terug komen voor akkoord. We kunnen nu dus helaas niets doen en zullen dit thuis moeten doen. Mochten we geen akkoord krijgen moeten we een paar dagen het land uit, naar bijvoorbeeld Botswana maar we hebben er wel vertrouwen in.

Na Home affairs zijn we door gereden naar een groot winkelcentrum. In de sportwinkel was het raak. We vonden hier al veel materiaal. We hebben hier voetballen, basketballen, rugbyballen en nog wat los materiaal in kunnen slaan. De vrouw achter de kassa keek iets minder blij toen wij met al het materiaal kwamen betalen.
Na de lunch zijn we doorgegaan naar een nieuwe sportwinkel. Hier hebben we nog meer ballen, badmintonrackets en vele andere spullen kunnen halen. Het is super leuk om al dat materiaal te halen en te weten hoe blij de kinderen ermee zullen zijn. We wilden nog heel graag ballen zakken en vooral hoepels kopen en dus zijn we door gereden naar de laatste sportwinkel. Deze winkel had bijna alles wel aan sportmateriaal alleen was deze winkel een stuk duurder. We hebben onze spullen kunnen vinden en in de speelgoed winkel ernaast hebben we nog 20 hoepels kunnen kopen. De hele auto ligt nu dus vol met materiaal en we zijn heel blij dat Marian met ons mee wilt.

Bij terugkomst is het al bijna 18.30. Omdat we een telefoontje hadden gekregen van Fried over een mogelijke auto zijn we nog even mee gereden naar hun huis. De auto is nog niet rond maar mocht het door gaan hebben we een super vette gele kleine jeep. Er zijn wat problemen maar over 2 weken is er meer duidelijkheid, we wachten af. Fried en Marian hadden visite, 2 stellen die hier ook wonen. Eén van de mensen komt uit Nederland en is getrouwd met een Zuid Afrikaanse. Na gezellig zitten, drinken en praten is het al snel 20 uur. We werden uitgenodigd om mee uit eten te gaan en dit aanbod hebben we aangenomen. We zijn naar een heerlijk Italiaans restaurant geweest hier in het dorp. Het was hartstikke gezellig met z’n allen. In het restaurant kwamen we nog mensen tegen waar we vanochtend even langs waren geweest, ze vroegen hoe het met het visum was gegaan en na een tijdje kletsen bleek dat een zus van de mensen een hele tijd in Hurdegaryp hadden gewoond. Jeetje, wat is de wereld soms klein.

Woensdag 18 februari

Vandaag was het moment daar om alle spullen naar de school te brengen. Het materialen hok is één grote vieze puinhoop. We besloten op deze eerst maar wat schoon te maken en te reorganiseren. Het is vandaag ongeveer 34 graden. Normaliter vind ik dit prima, maar wanneer je de hele dag in de felle zon staat is dit toch wel erg warm. Nadat het hok enigszins schoon was kon ons nieuwe materiaal erin. Na bijna 2,5 uur werken was het hele hok schoon en opnieuw ingericht met ons materiaal erbij. Wij waren in ieder geval dik tevreden. Omdat Fried weer verder moest, moesten we zelf weer terug met de bus. De bus is hier niet zomaar de bus. Het is een klein busje waar eigenlijk alleen zwarte en donkere mensen mee reizen. Ondanks dit alles, is het busje een prima veilige manier van reizen, je wordt hooguit wat aangekeken omdat je blank bent werd ons verteld. Na even wachten kwam er iemand naar ons toe om te vertellen dat we beter naar het begin konden lopen omdat de bussen hier pas vertrekken als deze vol is. We besloten om mee te lopen naar de hoofdstraat. Daar aangekomen stonden inderdaad de bussen al te wachten. We zijn ingestapt en na een tijdje wachten vertrok deze richting ons huis. Je kan hier overal uitstappen waar je wilt, je moet gewoon even zeggen waar je heen moet, geen bushaltes.

‘s Middags wilden we weer even naar het strand gaan. De zee was ruig, met hoge golven. We besloten om dan maar even in het zwembad te zwemmen. ‘s avonds hebben we aardappeltjes met kip en sla gegeten. De kip hier is heerlijk en we hebben genoten van ons avondeten.

Donderdag 19 februari.

En daar zit ik dan nu, in ons huisje mijn blog te schrijven. We zijn hier nu 10 dagen en we vermaken ons nog steeds prima. We hebben helaas nog steeds geen internet. We gaan straks naar Fried en Marian waar we weer even alles kunnen uploaden. Vanochtend hebben we wat regen gehad, maar het is nu (12.14) heerlijk weer.

Vanochtend zijn we met de bus naar school geweest. Hier hebben we ons voorstel rooster gegeven en ze zijn hiermee akkoord gegaan. Vanaf maandag starten we dan ook met de gymlessen. Na de school wilden we even door de winkelstraat van Humansdorp lopen. Jake (de sport coördinator) vond dat wij vrouwen niet zomaar alleen naar het dorp konden lopen en bood ons een taxi aan. Het was rustig in de winkelstraat. We zijn wat winkels in geweest en besloten toen rond 9.45 weer naar huis te gaan met de bus. Dit keer duurde het allemaal even wat langer. Aangekomen bij het busje zaten er nog niet zoveel mensen. We zijn gaan zitten met de gedachten dat het niet al te lang ging duren. Toen we om 10.40 nog niet weg waren ben ik even gaan vragen hoe lang het nog zou duren. We moesten nog op 2 mensen wachten, ze rijden hier alleen met volle busjes, wat ook wel wat begrijpelijk is. Met halve busjes kun je rondkomen qua geld. Om 11 uur was het dan eindelijk zo ver, we gingen richting huis. Ergens is het ook wel fijn die Afrikaanse cultuur, ‘’GEEN HAAST’’. Alles gaat hier zo gewoon zijn gangetje, wat vandaag niet kan, komt morgen wel.

Voor ons begint nu het weekend. Wat we gaan doen? Nog geen idee. We doen hier in ieder geval rustig aan. Vanaf maandag gaan we lessen geven, ik kijk er naar uit om lekker bezig te zijn met die kinderen.

Tot snel!
Liieeefs,

P.s Ik vind het super leuk om alle reacties te lezen, bedankt! :)

p.p.s Er staan ook weer nieuwe foto's op mijn blog

Aangekomen in St Francis Bay

Hallo lieve mensen !

Vrijdag 13 februari vertrokken we weer door naar St Francis Bay, ons ‘thuis’. De bus zou om 10 uur vertrekken vanuit Swellendam. Om even kennis te maken met het openbaar vervoer hier in Zuid Afrika kwam de bus 2 uur later nog eens opdagen. Dat begon lekker. De bus zou airco hebben maar daar hebben wij vaak weinig van gemerkt. Het was slecht weer vandaag en we hebben veel regen gehad onderweg. Tijdens deze 6,5 uur durende rit hebben we dus niet veel gezien van de omgeving. De busrit was hobbelig. Ik kan me geen moment bedenken dat we op een ‘recht’ stukje weg zaten. Na een aantal uur werd ik dus ook behoorlijk misselijk, maar dat ging gelukkig snel weer voorbij

Om half 7 kwamen we aan in Humansdorp. Dit is ook meteen het dorp waar de school staat en waar we gaan lesgeven. We werden opgehaald door Marian. Fried en Marian zijn een Nederlands stel die hier in de winter wonen. Via hen zijn we ook in contact geraakt met de school. Marian haalde ons dus op en heeft ons naar ons huisje gebracht in St Francis Bay. Het huisje is prachtig! Dit hadden we niet kunnen denken. We hebben allebei een eigen slaapkamer en er zijn 2 badkamers met bad & douche. We hebben een keuken met alles erop en eraan. ze hebben zelfs een nieuwe vaatwasser en wasmachine gekocht voor ons. Het hele huis is van onder tot boven schoon gemaakt en gewassen. Het huis is dus een heerlijk ‘thuis’ voor ons. Ohja, we hebben uitzicht over de zee. De zee is op kruipafstand van ons huisje en onderweg is er nog een zwembad voor ons;) helemaal prima dus. Die avond zijn we uiteten geweest in een restaurant vlakblij. Want ohja, we zitten ook midden in het centrum en dus ook op kruipafstand van de restaurantjes, barretjes en supermarkt. Het restaurant was een visrestaurant. Gelukkig voor mij hadden ze ook een heerlijke steak. Maar ik denk dat het er wel aan zit te komen dat ik deze maanden toch maar eens vis ga leren eten. De gefrituurde Calamari, die Froucke had (achteraf: pijlinktvis), was namelijk niet vies;). Uiteten gaan is hier goedkoop, we zijn die avond voor nog geen 20 euro uiteten geweest. We zouden hier bijna niet voor kunnen koken zou je denken;). Heerlijk vielen we die avond in slaap in onze eigen bedje.

zaterdag 14 februari

Vanochtend hebben we lekker rustig aan gedaan. We hebben boodschappen gehaald bij de spar. De winkel heeft van alles dus we kunnen hier prima eten klaar maken. Omdat we zelf nog geen internet hadden in het huisje zijn we naar Fried en Marian geweest. Zij wonen een paar straten van ons vandaag. We hebben deze middag aan school gewerkt want morgen is de deadline voor ons afstudeerplan. Zoals sommige van jullie weten loopt het ‘heerlijk’ op school. Dit afstudeerplan moet dam ook echt goed gekeurd worden.

Hier in Zuid Afrika gaat elke dag de stroom er 2 uur af. Puur omdat er gewoon weg niet genoeg stroom is om iedereen te voorzien. We hadden ‘s middags bij de winkel gevraagd hoe laat dat zou zijn en deze mensen gaven aan dat de stroom er van 16 tot 18.15 af zou gaan. Echter gebeurde er niets om 16 uur en konden we ‘gelukkig’ nog even doorwerken aan school. Rond 18 uur hebben we eindelijk allebei ons plan in kunnen leveren, nu dus hopen op een goedkeuring:). Hier in Zuid Afrika is totaal geen haast, heerlijk, we hebben alle tijd. Rond 21 uur viel dan de stroom uit en zaten we in het donker. Snel kaarsjes aan doen, het heeft ook wel wat zo. Fried en Marian hebben ons uitgenodigd om te blijven eten, wij koken elektrisch dus zonder stroom kunnen we niets. We hebben een heerlijke vleesfondue in olie gehad met kip, ossenhaas, stokbrood, rijst en sla. Na 1,5 uur ging de stroom er weer op maar met kaarslicht vonden wij het gezelliger. Na heel wat uurtjes, wijntjes en Amarulo (een heerlijke likeur) zijn we weer thuis gebracht naar ons huisje, daar zijn we heerlijk op bed gegaan.

Zondag 15 februari

Vanochtend werd ik wakker van de regen en het onweer, wauw mijn favoriet… Ik dacht dat het een dag binnen blijven zou worden maar na een aantal uur klaarde het helemaal op. We hebben trouwens ook huisspinnen hier in Zuid Afrika en dan spreek ik niet over kleine spinnetjes, nee, echt grote enge spinnen die snel kunnen lopen. Na een mislukte moordpogingen heb ik me erbij neergelegd en ben ik gaan wachten tot Froucke ook wakker zou zijn. Met z’n 2en hebben we de spin verlamd met een mega dik boek en daarna opgezogen met de stofzuiger. Na ons spinnenavontuur hebben we een kijkje genomen aan het strand. Er was redelijk druk met mensen van de lifeguard en surfers. Het was prachtig weer! Na de lunch werden we gebeld door Marian met de vraag of we het ook leuk vonden om even met de boot weg te gaan. We hebben vanmiddag dus een heerlijk tochtje over het water gemaakt met een lekker koud biertje. Wat is de omgeving hier prachtig! We hebben gevaren door de Kromme rivier. Je komt door een prachtig natuur landschap waar we ook hertjes hebben kunnen spotten. Vanavond gaan we denk ik lekker filmpje kijken en rustig aan doen. We hebben toch al aardig wat drukke dagen achter de rug.

Zo, de eerste dagen zijn weer voorbij, de omgeving wordt steeds meer bekend en de eerste was is alweer gedraaid. We zijn dus al een beetje aan het leven hier.

Morgen worden we geïntroduceerd bij de school. Aankomende week zal in het teken staan van voorbereidingen en dan kunnen we volgende maandag beginnen met lesgeven!

Uiteraard laat ik snel weten hoe de ervaring op de school was !

P.s We hebben een dongel gekocht met 1000 mb internet. Omdat foto’s laden veel mb kost zullen de foto’s helaas later op mijn blog en faceboo verschijnen als we een keer goed en gratis Wi-Fi hebben.

P.p.s Een adres hebben we nog niet. Alles wordt hier geregeld via Harcourts en mensen hier doen blijkbaar niet aan brievenbussen. We zorgen dat onze post naar Harcourts gestuurd kan worden zodat we het daar op kunnen halen.

Liefs,
Marianne

Een autorit met bijzondere ervaringen

Donderdag 12 februari. Eerder dan verwacht toch nog even een blog over vandaag!

Vandaag konden we uitslapen! We zijn ‘s ochtends even naar de supermarkt geweest in het dorp. In de winkel verkopen ze naast bekende producten ook hele rare producten. Zo lag er bijvoorbeeld een varkenskop in de koeling. Jazeker, een echt varken, met neus en al. Gelukkig hoeven wij dat hier niet te eten. Omdat onze stekker van de laptop niet in het stopcontact hier past hebben we een nieuwe stekker gekocht die hier overal in Zuid Afrika past. Tante Irene wist hier wel een adresje voor waar we dat goedkoop konden halen.

Na de winkel zijn we door gereden naar ‘’Birds Paradise’’. Dit is een plek waar we krokodillen, bokken, flamingo’s en aapjes konden zien. Eigenlijk is het een soort kinderboerderij. Op deze plek hebben we ook geluncht. We zaten in een heerlijk tuintje met prachtig mooi weer. De lunch was heerlijk en is hier helemaal niet duur. We waren met z’n drieën zo’n 9 euro kwijt voor het eten. Na de lunch zijn we even terug gegaan naar ons huis. Hier hebben we even gelegen want van de warmte hier wordt je snel moe. Om 14.15 kwam ome Douwe thuis van het werk. Met z’n vieren zijn we door gereden naar Sanbona. Dit is een natuurreservaat waar wilde dieren leven. Omdat de weg door het reservaat een gewone openbare weg is hoef je geen geld te betalen. In dit reservaat kun je een ‘safari’ doen of zelfs overnachten. Wij hebben gewoon in onze eigen auto door dit gebied gereden. Er zijn hiermee wel een paar regels, je mag niet van de hoofdweg af (de safari busjes wel) en je mag niet stil staan op de weg. De reden hiervoor is dat je maar een safari moet nemen als je bijvoorbeeld foto’s wil maken van de dieren. De eerste dieren die wij zagen waren Bokken, gazelles en elanden. Na een stukje rijden kwamen we ook de zebra’s tegen, super tof om deze dieren in het wild te zien! We waren een beetje teleurgesteld dat we nog geen olifanten en giraffe hadden gezien en de rit was al bijna ten einde. Tot het moment dat we in de verte wat op de weg zagen staan, GIRAFFEN! Wauw wat is dat gaaf om die van zo dichtbij te zien. Inmiddels werden we gevolgd door een wit busje (de security) ondanks dat we eerder al waren aangesproken dat we stilstonden gingen we nu toch even stil staan, dit was wel erg bijzonder. Gelukkig lieten ze ons met rust en konden wij makkelijk foto’s maken van deze prachtige dieren! Inmiddels waren we het park uit en ook 3 uur verder. Het was tijd om weer terug te rijden. Halverwege kwamen we bij Ronnie sex shop. Dit is geen sex shop maar is hier een bekend begrip. Vroeger heette het hier Ronnie Se Shop, mensen hebben hier ooit een ‘x’ achter gezet en sindsdien staat het bekend als Ronnie Sex Shop. Hier binnen was niets bijzonders te koop maar door de winkel heen hingen kleren en bh’s met teksten van erop. Leuk om hier even te stoppen en te kijken. In Swellendam zijn we heerlijk uiteten geweest bij een restaurantje. Na een vol buikje zijn we terug gereden naar Robertson.

Het is nu 22 uur en ook hier begint ‘wie is de mol’ bijna! Morgen ochtend vertrekken we per bus naar Humansdorp. Op naar een nieuwe plek, met nieuwe mensen en een nieuw avontuur!

Liefs, x